Ze trouwde met niemand

Een foto gemaakt door Vivian Maier

Een Amerikaanse jongen vond in een garage een container vol met foto's en negatieven.
Hij dacht: wat een mooie foto's.
Hij had geen verstand van foto's.
De foto's waren gemaakt door iemand die Vivian Maier heette.
Wie was Vivian Maier?
Die jongen ging op onderzoek uit.
Hij ontdekte:
Vivian Maier was een kinderoppas.
Ze woonde op kamers in de huizen waar ze oppaste.
Haar kamers lagen vol met stapels kranten en tijdschriften.
Via een smal paadje tussen de kranten en tijdschriften kon ze haar bed bereiken.
Daarin sliep ze heel haar leven alleen.
Ze trouwde met niemand.
De mensen bij wie ze oppaste vonden haar een raar iemand.
Ze overleed in 2009.

Uit de documentaire Op zoek naar Vivian Maier

Over nieuws

Zware aardbeving

De laatste dagen had ik helemaal  geen tijd om naar het nieuws te kijken of een krant te lezen.
Ik had heel wat gemist, zo bleek vandaag:
"Geen 7500 ontslagen bij KLM en Air France."
"Geen Russische onderzeeër in Noorse wateren."
"Geen ontslag Hiddink."
En het laatste nieuws:
"Geen zware aardbeving in Groningen."
"Hoe verklaart u dat er geen zware aardbeving heeft plaatsgevonden in Groningen?" vroeg de presentator van Nieuwsuur aan de baas van de Nederlandse Aardolie Maatschappij.

Man rijdt over eigen hoofd

Op internet las ik het volgende nieuwsbericht: "Man rijdt over eigen hoofd."  

Bron: MSN Nieuws

Alle gasten zingen mee op windkracht elf

Biljartkrijtje

U. heeft een café gevonden waar we kunnen biljarten. 
Het kost een euro per tien minuten.
De euro moet in een gleuf in een houten kastje geworpen worden (het kasje hangt aan de muur).
Als de euro in de gleuf is gevallen kun je de ivoren biljartballen pakken die op het kastje liggen.
Zodra de tien minuten om zijn begint het kastje te krijsen.
Dan moet je de drie ballen snel terug leggen.
Of je moet een nieuwe euro in de gleuf werpen.  
In het café draaien ze voetballiederen. De gasten zingen mee op windkracht elf.
De volgende keer nemen U. en ik oordopjes of peterselie mee om in onze oren te stoppen.

Wat voor dag is het?

"What day is it?" asked Pooh.
"It's today," squeaked Piglet.
"My favorite day," said Pooh.




 

 

Uit: A.A. Milne's Winnie the Pooh

Ze beschuldigen elkaar allemaal van moord

Vulkanische kliffen op Lanzarote

Ik had hoofdpijn.
Ik dacht dat mijn laatste uur geslagen had.
Waardoor kwam het?
Een verkeerde zithouding bij het werken en het niksdoen?
Een verkeerde slaaphouding?
Ik kocht paracetamol en ibuprofen bij Albert Heijn.
Die hielpen zelfs niet bij inname van onverantwoorde hoeveelheden.
Ten einde raad ging ik naar de dokter. Ja, want ik ga pas naar een dokter als ik ten einde raad ben.
Dokters zijn outsiders, vergeet dat nooit. Bovendien beweren dokters allemaal wat anders en beschuldigen ze elkaar allemaal van moord (om met Michel Eyquem de Montaigne te spreken).
Mijn eigen dokter was er niet, die lag te zonnen op Lanzarote. Ik moest het doen met een vervanger.
Sinds de opkomst van de pc zijn dokters typistes geworden. Je komt binnen, vertelt wat er scheelt, en de dokter typt het in de pc. Je mag je jas aanhouden.

Over Amsterdam

Foto door PdW vanuit het huis van MM

Over het niet kiezen van een beroep

J. (r) en ik op de bank

Toen J. nog niet wist wat hij wilde worden, had hij verschillende visitekaartes op zak. Hier twee ervan:  

1.
J. / Chi Pong op basis van Kung Li 

2.
J. / Kung Li op basis van Chi Pong

Het hoofd werd ingesmeerd met eigeel

In de serie Onthoofdingen vandaag: De herbakker.
Zo heet een schilderij uit de zestiende eeuw.
Op het schilderij zijn mensen te zien die een nieuw hoofd krijgen.
Zij krijgen het nieuwe hoofd van de herbakker.
Eerst hakt de herbakker het hoofd van de romp.
Daarna herkneedt hij het hoofd. Hij smeert het in met eigeel en zet het in de oven.
Tijdens het herbakken wordt er tijdelijk een groene kool op het lichaam van de cliënt geplaatst.
Na het herbakken wordt het hoofd opnieuw op de romp geplaatst en kan een nieuw leven beginnen.

Courtesy PdW

Ik hoorde de wind en de zee

De schrijver Harry Mulisch is vier jaar dood.
Daarom heeft zijn arts enkele korte verhaaltjes van hem in het Latijn vertaald.
Wat een mooi gebaar.
Ik heb meteen aan U. gevraagd om ook enkele korte verhaaltjes van mij in het Latijn te vertalen.
U. is classica. Ze was op het strand van Texel toen ik haar belde. Ik hoorde de wind en de zee.
Ze zou er eens over nadenken, zei ze. Zo te merken had ze er bijzonder weinig zin in.
"Bovendien," zei ze, "ben je nog niet dood."
"Maar de Latijnse taal is wel dood," probeerde ik nog.
Die opmerking zag ze welwillend door de vingers.

En de hertenworst kwam uit Londen

Hert

Arboriorijst komt uit Italië.
Arborio is een stadje in de Povlakte.
Toen H. bij ons risottorijst met hertenworst kwam maken, vroeg hij ons om rijst uit Arborio in huis te halen.
H. is een verfijnd kok.
Natuurlijk kochten wij de rijst uit Arborio voor hem.
En de hertenworst kwam uit Londen of Edinburgh.

Sommigen zijn heel aardig

Paracelsus 1493-1541

Er zijn mensen die me al ziek maken wanneer ik hun stem maar hoor. Louter omwille van mijn gezondheid moet ik volledig van hen afzien, precies zoals ik ook van sommig voedsel moet afzien (dierlijk vet, melk, sterke drank).
Het ligt niet op het vlak van het persoonlijke, het sociale of emotionele. Het is niet zo dat die mensen me iets hebben misdaan. Sommigen zijn heel aardig.
Nee, het lijkt een zuiver toxicologische kwestie. Misschien zijn ze gewoon giftig voor me. In grote hoeveelheden zouden ze zelfs dodelijk kunnen zijn.
Dosis sola facit venenum, zei Paracelsus al.
Misschien kunnen hele delen van de psychologie en de sociologie worden vervangen door een toxicologie, bijvoorbeeld een toxicologie van de semiochemicaliën.
Ik ken trouwens ook mensen die ik helemaal niet speciaal aardig vind, maar bij wie ik me op een of andere manier toch op m'n gemak voel. Hier is het omgekeerde aan de hand.

Ik dacht dat mr. Hiddema een poseur was

mr. Hiddema

In de Bruna lag een boek over mr. Hiddema. Hij is vaak in het nieuws. Hij is een strafpleiter.
In beschavingen op de terugtocht – in de verdediging – is het begrijpelijk dat juristen in het middelpunt van de belangstelling komen te staan.
Ik dacht altijd dat mr. Hiddema een poseur was. Maar nee, hij is een dandy.

Heb jij een vleugel besteld?

Er werd aangebeld. Er stonden enkele mannen voor de deur die een vleugel kwamen bezorgen.
"Maar ik heb helemaal geen vleugel besteld," zei U.
"En toch staat hier dat ik deze vleugel op dit adres moet afleveren."
Inderdaad stond dat er.
"Zet u hem dan maar neer."
De mannen zetten het in karton verpakte gevaarte midden in de kamer en vertrokken.
"Heb jij een vleugel besteld?" vroeg U. die avond aan haar man.
"Ik niet," zei hij.
"Ik ook niet."
Ze liepen om het gevaarte heen. Voorzichtig sneden ze het karton los.

Over prijzen

Niet zo lang geleden kregen drie natuurkundigen een Nobelprijs voor de ontdekking van iets dat achteraf gezien helemaal niet bleek te bestaan. 

Ik ben geen high fiver

Er was een jongetje van twaalf op tv dat heel goed kan programmeren.
Hij is er zo goed in dat grote internetbedrijven uit Amerika hem contracten aanbieden.
Toen een Amerikaanse man hem een high five wilde geven weigerde hij om dat te doen met de mooie woorden: "Ik ben geen high fiver."
Ik ga dat voortaan ook zeggen. Ik ben namelijk ook geen high fiver. Ik sla er altijd naast.

Waar ligt de rijst?

Vandaag ging onze supermarkt Albert Heijn weer open.
Hij was twee weken dicht vanwege een grote verbouwing.
In die twee weken deed ik de boodschappen bij de C1000.
Ik wist daar niet goed de weg, ik moest alles vragen.
Waar ligt de rijst?
Waar ligt de vis?
Waar ligt de chocola?
Het personeel wees mij geduldig de weg.
Er was een drumband bij de opening van de verbouwde Albert Heijn. Er waren Braziliaanse danseressen die mooi dansten in hun blootje.
De schappen van de vernieuwde Albert Heijn zijn hoger, de paden smaller, het licht onbarmhartiger.
Ik doe er nu weer boodschappen zoals altijd.
Ik weet daar de weg.

Op de foto: de vernieuwde Albert Heijn. Ongeveer in het midden, omgekeerd in de rij: ik, zwaaiend naar M. (13) en Z. (10) (foto PdW).

Over kleingeestigheid

Vandaag zei Jacques Wallage in Nieuwsuur: "Op 4 mei herdenken wij de slachtoffers, niet de daders."
Jacques Wallage is de vice-voorzitter van het Comité 4 en 5 mei.
Met deze kleingeestigheid van hem gaat zijn Comité het volgend jaar in.

Zometeen ga ik regenen

Ik was buiten.
Ik had de telefoon van M. bij me.
De telefoon ging.
Ik keek op het scherm.
Het was de regen.
"Zo meteen ga ik regenen," liet de regen weten.
Even later vielen de eerste druppels uit de lucht.
"Hoe komt de regen aan jouw nummer?" vroeg ik later aan M.

Ben ik bang?

De burgemeester van Rotterdam zei: "Vijftien miljoen mensen zijn bang."
De burgemeester bedoelde hiermee: de vijftien miljoen Nederlanders die geen moslim zijn, zijn bang geworden voor de één miljoen Nederlanders die wel moslim zijn.
Hij pleitte ervoor dat de één miljoen Nederlanders die moslim zijn allemaal gaan meedoen aan de actie Not in my name, om afstand te nemen van de barbaarsheden uit het Midden-Oosten.
Dit om de rust in de samenleving te herstellen, aldus de burgemeester.
Ik woon in een straat met moslims. Zou ik het geruststellend vinden als zij een button droegen of een affiche achter hun raam plakten met daarop de woorden not in my name?
Ik kan niet ontkennen dat ik me in de afgelopen maanden wel eens heb afgevraagd wat men in mijn straat zoal vindt van de barbaarsheden. De moslims en ik leven al vele jaren vredig langs elkaar heen, zo'n button of affiche zou dus informatief kunnen zijn.
Maar wat dan te denken van moslims zonder button en zonder affiche?
Ook vroeg ik me af: ben ik bang?

Zonder titel (Onttiteld)

In de serie onthoofdingen vandaag: het pictogram.

Stoplicht voor fietsers bij het CS in Amsterdam

Over naamgeving

Over muziek

Ik vind het moeilijk om over muziek te praten.
En soms ook om naar muziek te luisteren.
Het is net alsof de zanger of zangeres zijn of haar hart op een dienblad aanbiedt.
Ik vind het prettiger als het hart niet op een dienblad rondgedragen wordt.

Hij is ook een schrijver

Ballpoint

Ik zat aan tafel met een wereldberoemde schrijver.
Ik was vergeten dat ik zelf ook een schrijver ben, maar ik werd eraan herinnerd doordat iemand in ons gezelschap over mij zei: 
"Hij is ook een schrijver." 
De beroemdheid was zo verfijnd om niet door te vragen. Met een uiterst elegante wending keerde hij het verschil tussen ons zelfs in mijn voordeel om: "Heb je je beste werk al geschreven?" vroeg hij.
Ik antwoordde van niet.
"Dan heb je geluk," verzuchtte hij.
Overigens vraag ik me af of ik mijn beste werk nog wel zal schrijven.Maar niet getreurd, dan zal mijn beste werk simpelweg behoren tot mijn omvangrijke opera non scripta (mijn niet geschreven werken).