dinsdag 27 augustus 2013

Over roken

Jim Broadbent speelt de vader van Bridget Jones
De vader van Bridget Jones put troost uit de gedachte dat hij misschien doodgaat aan roken voordat hij er ziek van wordt.





Niemand wist waar hij was

In Brussel is een drukke rotonde met in het midden een grote rhododendron. Niemand komt daar ooit.
Op een avond ging een man, een Brusselaar, op zijn motor de stad in en hij kwam nooit meer terug. Niemand wist waar hij was. Er werd naar hem gezocht door familie en vrienden. En door de politie. Maar hij werd niet gevonden. Hij werd als vermist opgegeven.
Een paar jaar later ging de gemeentelijke plantsoenendienst de rhododendron snoeien.
De rotonde werd afgesloten.

Diep in het struikgewas vonden ze een geraamte op een motor, de handen nog aan het stuur.
Het was de vermiste. Hij was met grote vaart de rhododendron in gereden (zeker een slokje op) en de takken hadden zich weer gesloten achter hem.

maandag 26 augustus 2013

Over de speciale kalmte van timmerlui

Ik ben een bed en een bureau aan het maken voor M. (12).
Dit soort dingen heb ik vaak gedaan.
Ik begin er altijd aan met goede moed.
Soms moeten tien balken of vijf planken allemaal dezelfde lengte hebben. Dan wil ik ze graag naast elkaar of op elkaar leggen en met de cirkelzaag in een keer doorzagen om tijd te winnen.

Maar ik moet de balken en de planken één voor één afmeten en afzagen.
Echte timmerlui weten dat dit de enige manier is. Daarom hebben ze een speciale kalmte over zich.
Ik heb die kalmte niet.

donderdag 22 augustus 2013

Later zal hun smaak veranderen

Claude Debussy

Google draait vandaag Clair de Lune van Claude Debussy.
Het mooiste gedeelte, waar de muziek uit wandelen gaat, is eruit gelaten.
Waarom zou je het mooiste gedeelte er ook in laten?
Vandaag is de geboortedag van Claude Debussy.

Ik laat de muziek van Claude 
Debussy wel eens horen aan M. en Z.
Ze vinden One Direction beter.
Later zal hun smaak veranderen.

Claire de Lune gespeeld door Claude Debussy

woensdag 21 augustus 2013

Mijn man komt uit coma


Uit: Gracia

Als je de bordjes "Toiletten" volgt kom je bij de vliegtuigen

Dinky Toy / Panhard
In de twee vleugels van de triomfantelijke Jubelark op het
Jubelplein in Brussel zijn twee musea.
Het museum in de rechtervleugel is gewijd
aan oorlog. Het is het bekende Brusselse Oorlogsmuseum. De toegang is gratis en als je de bordjes Toiletten volgt kom je bij de vliegtuigen.
Het museum in de linkervleugel is gewijd aan oude auto's uit de verzameling van een Belgische industrieel. Daar staan precies de auto's die in mijn jeugd langs de stoep van onze straat geparkeerd stonden! Sommige waren toen al oldtimers. De auto die ontbreekt is de Panhard van mijn vader. Maar daar hebben ze in het bijbehorende winkeltje een miniatuur van.


dinsdag 20 augustus 2013

Met duizenden sta je op de lopende band

Disneyland Parijs ligt vijftig kilometer buiten Parijs. De parkeerplaats heeft de omvang van een kleine stad. Als je de auto geparkeerd hebt moet je op een lopende band gaan staan. De lopende band vervoert je naar de ingang. Met duizenden anderen sta je op de lopende band, die ongeveer een kilometer lang is. Er is muzikale begeleiding van bekende Disneyliedjes.

Dan ben je er. Het is er heel schoon. Overal klinken de bekende liedjes. Niet luid, maar ook niet zacht. Altijd hoor je drie of vier liedjes door elkaar heen. Dit is zowel onverdraaglijk als onontkoombaar.
Op dit punt begint een mentale toestand die ik zou willen omschrijven als wezenloosheid, de toestand die vereist is om het in Disneyland Parijs te kunnen uithouden, de toestand waar de bedenkers van Disneyland Parijs op aansturen met alle hun ter beschikking staande middelen.

zondag 18 augustus 2013

Over Disneyland Parijs


Over Parijs


Over België

zondag 4 augustus 2013

Over de Partij van de Arbeid

Wittenburg aan het begin van de 20-ste eeuw
Vandaag kreeg ik een rondleiding over de Amsterdamse Oostelijke Eilanden Kattenburg, Wittenburg en Oostenburg.
Ik kreeg de rondleiding van G..
Hij is daar geboren en opgegroeid in de jaren zestig en zeventig van de vorige eeuw.
In de jaren tachtig werden de eilanden gesloopt en vernieuwd.

Om een lang verhaal kort te maken: de Partij van de Arbeid mag van G. de komende duizend jaar geen burgemeester meer leveren aan de stad Amsterdam.

Ze begonnen harder te praten

Ik zat op de bank tv te kijken met de afstandsbediening in de hand. Zoals gewoonlijk was er niks op, maar ik bleef toch kijken (ook zoals gewoonlijk).
Door het open raam hoorde ik flarden van een gesprek op straat. De flarden klonken zeer interessant. Het ging over liefde en overspel (zonder meer het interessantste wat er bestaat).
Ik zette de tv zacht door middel van de afstandbediening, maar toen kon ik nog steeds niet goed horen wat er op straat gezegd werd. In een reflex, een automatisme, een vlaag van gedachteloosheid, meer van mijn hand dan van mijzelf, richtte ik de afstandsbediening op het gesprek op straat en ik drukte op luider.
En weet je wat? Ze begonnen harder te praten. Wat een interessant en schunnig gesprek was het zeg! Ik ga het je allemaal niet vertellen, want iedereen heeft recht op privacy.

vrijdag 2 augustus 2013

De steiger dreunde onder zijn passen

Tegen het middaguur gingen we naar de steiger. Er lagen al wat mensen te zonnen. Sommigen waren zo rond en spekkig dat ze wel leken op walrussen die op de steiger waren geschoven om een paar uur van de warme zon te genieten, op doortocht naar koudere wateren elders op de planeet. Anderen waren zo mager als een spijker, bruin en tanig, met een gelooide, geplooide huid als van een oude hagedis. Ook waren er mensen met zo'n smakelijke, gladde, glanzende huid en zo'n soepele wendbaarheid in het water (als een zeehond of een otter) dat het gewoon een genot was om naar te kijken.
Om een uur of twee verscheen er op de steiger een bodybuilder in een nauwsluitende groene zwembroek. De steiger dreunde onder zijn passen.
Zijn lichaam was een indrukwekkend vlechtwerk van spieren.
Evengoed leek het alsof hij met een fietspomp was opgepompt.
Hij had geen handdoek bij zich, geen eten of drinken of flesjes zonnebrandcrème. Hij liep rechtstreeks naar de rand van de steiger en dook, zonder ook maar even te aarzelen, in het water.

donderdag 1 augustus 2013

Magisch denken verlicht het lijden

Ik stond voor het stoplicht te wachten.
Het duurde lang.
Na een tijdje zei ik (tegen het stoplicht):
"O, schiet op!"
En het sprong op groen.


 

De ogen van de baas keken boos

Ik had een afspraak met de baas van een groot hotel. We gingen zitten aan een tafel in het restaurant van het hotel. Buiten regende het.
Wat ik wilde drinken, was de vraag.
Koffie verkeerd, was het antwoord.
Een jong meisje van de bediening bracht de koffie. Er zat een glaasje water bij en een koekje. Alles stond op een dienblad.
Maar het meisje had het helemaal niet goed gedaan! De koffie was een espresso. Het glaasje water was leeg (er zat geen water in). Alleen het koekje was, nou ja, een koekje.
Natuurlijk zei ik er niks van. Je moet fouten kunnen maken.
Maar de ogen van de baas keken boos
Hij zei dat dat een espresso was en geen koffie verkeerd, en dat er geen water in het glaasje zat. Op zich waren dit juiste constateringen.
Ik word altijd zenuwachtig van zulke situaties. Om redenen die ik zelf niet kan verklaren vereenzelvig ik mij steevast met degene die alles fout doet.