Move fast and break things (1)

Bitterbal

Vandaag vertelde M. (18) het volgende verhaal. Er was een oude vrouw in het café. Ze was er met haar kleinkind, een jongetje van een jaar of vijf. Ze zaten aan een tafel, ze hadden allebei een drankje. Het jongetje zat op z'n mo-bieltje, hij keek niet op of om. Z'n oma keek in het rond. Ze keek eens naar buiten. Dan naar de schilderijen aan de muur. Dan naar haar espresso. Dan naar het schaaltje bitterballen. En weer terug naar buiten. Ze droeg een grijze jas. Ze was een beetje mollig. M. maakte een praatje met haar, terwijl het jongetje op de tast bitterballen van het schaaltje pakte.

"Order! Order!"

Lindsay Hoyle

John Bercow is niet langer Speaker of the House van het Britse Lager-huis. Dit lijkt me goed. De nieuwe Speaker is een man genaamd Lind-say Hoyle. Hear, hear.
Hij is gekozen om zijn vriendelijk-heid, zijn bekommernis en beschei-denheid. Misschien is hij al te vriendelijk, al te bescheiden. Maar alles beter dan ijdelheid.
Hoyle stribbelde vreselijk tegen bij zijn installatie. Ze moesten hem aan zijn haren naar de speakerszetel sleuren. Dat hoort bij het ritueel (dat is de traditie). 
Wat staat de pruik 'm trouwens goed. Die heb ik 'm zelf opgezet. Dat wil zeggen, ik heb de pruik van het hoofd van William Court Gully* afgeknipt en op het hoofd van Hoyle gezet.

Zie hier speeches bij de inauguratie van de nieuwe Speaker of the House
* Speaker van 1895-1905

Feest

Jérôme Gommers

Zaterdag hielden we een groot feest in het voorma-lige koffiehuis van de Ko-ninklijke Hollandsche Lloyd, vlakbij het voorma-lige ontsmettingsgebouw en het voormalige hotel van de Koninklijke Hol-landsche Lloyd. We hielden het feest ter gelegenheid van de verschijning van de dichtbundel Momentums laadklep, waarin buiten-gewone gedichten staan. 

Het was een mooie oktoberse zaterdagnamiddag, er waren veel mensen, en het leek wel of we op het platteland waren, hoewel we in Amsterdam waren, in het Oostelijk Havengebied aan het IJ.
Het voormalige koffiehuis van de Koninklijke Hollandsche Lloyd lijkt wel wat op een herenboerderij, vandaar de landelijke sfeer. Ook waaide het stevig, waardoor de bomen ruisten (feestgeruis). En verder was er die avond een heldere maan en een heldere, opengewaaide lucht. Dezelfde lucht waarover Nescio schreef: "Wij waren blij en uitbundig om niets, om de lucht om ons heen, die wij ademden, en om de lucht boven ons, die wij zagen." 
Toen Jérôme Gommers (de dichter) het podium betrad barstte er een klaterend applaus los en er klonk aanmoedigend gefluit op vingers. Hoe-den, petten en kussentjes vlogen door de lucht. En dat was achteraf gezien volkomen terecht, want wat hij allemaal zei was behoorlijk interessant, en daarom kreeg hij na afloop nóg een klaterend applaus, ook omdat hij zijn toespraak besloot met de gevleugelde woorden: "De bar is geopend!" 
Wij waren in opperbeste stemming. Wij waren licht geëxalteerd (maar hé, het was feest). Wij hemelden de dichter op, hoger naarmate de avond vorderde. Enkele flarden:
"... niet dat dwangbuizige, matglazige, witjassige... niet dat ineengedokene, opgeslotene, opgevouwene... maar een waaien..." 
"... gedichten die de aarde zóeken in plaats van eraan te willen ontsnap-pen..."
"... ik denk dat ze ook in het pikkedonker leesbaar zijn..."
"... ik snap er niks van, dat is een goed teken..."
"... gedichten die de goden zullen behagen, want er zitten krassen op..."
"... tyrtaïsch...!" (dat vond ik een beetje overdreven)
"... gedichten met het syndroom van Gilles de la Tourette..."
"... prachtig mooi, dat Pale King Blue...!"
"... poëzie die je moet opslurpen..."
En zo ging het maar door de hele avond, ook nadat er geroepen was: "De bar is gesloten!", dus je snapt wel dat al dat ophemelen niet aan het drinken lag en dat je die bundel vlug moet kopen, vóór hij is uitverkocht.

Jérôme Gommers / Momentums laadklep / Uitgeverij Tijloos / najaar 2019 / €18,50

Blauwe besjes

Het valt me op dat aan sommige planten, struiken en ook bomen in de herfst blauwe of paarse besjes komen.
Op de foto zie je links een wingerdtakje met blauwe besjes, en rechts een mirretakje met blauwe besjes. 
Het is zonder meer fijn dat er aan ons - aan ons mensen, bedoel ik - geen blauwe besjes komen in de herfst van onze levens.

Kinderen (1)

Ik zag een verhoor van Mark Zuckerberg, de oprichter van Facebook, door Alexandria Ocasio-Cortez, naar wie een pla-netoïde vernoemd is, de 23238 Ocasio-Cortez, maar dit terzijde. Zuckerberg gedraagt zich als een jongetje en wordt door Ocasio-Cortez toegespro-ken als een jongetje.  
Een onbeschreven blad. Hetzelfde tabula rasa werd ik een tijdje geleden gewaar bij de oprichters van Google, Larry Page en Sergeï Brin. Niet ondenkbaar dat die drie nog altijd op vrijdagmiddagen met elkaar spelen, onder het toeziend oog van hun moeders. Je kunt trouwens in dat verhoor ook goed zien wat voor een persoon congress-woman Alexandria Ocasio-Cortez ongeveer is. Maar goed, ze hadden internet en de computer buiten het bereik van kinderen moeten houden (keep away from children).

Wingerd

Gevallen blaadje van de wingerd

Elk jaar rond eind september, begin oktober, begint de wingerd op ons terras te blozen. Ze wordt dan vuurrood. Niet geleidelijk aan, maar van de ene op de andere dag. Dit blozen duurt een week of twee, dan vallen alle vuurrode blaadjes tegelijk op de grond. Daar blijven ze nog een paar weken liggen, glimlachend.