Miscellanea

De ingreep van de dichter

1
Liturgie: "Thank you, God, for this most amazing day."
2
Vanaf ongeveer de vierde eeuw werden er kerken gebouwd in Europa. Kerk-torens waren de eerste raketten. Ze waren nog wel te zwaar om op te stijgen.
3
Nieuws van internet: "Vader doodt coyote met blote handen."
4
Onze politiecellen zitten barstensvol kinderen die een onderbroek gestolen hebben van H&M.
5
Ik zag beelden van het World Economic Forum in Davos. Alle capo's of industry bij elkaar. Alleen de porno- en drugsbazen zijn niet van de partij. Waarom eigenlijk niet?
6
Er zijn nauwelijks of geen gedenkplaatsen voor in de oorlog gesneuvelde of vermoorde zigeuners. "Wij laten de zielen van onze doden met rust," zei een zigeunervrouw desgevraagd. Dat vond ik zo ontroerend.
7
M. (18) liet me een foto zien van 25 jaar geleden. Erop stonden mijn vrouw en ik, in Parijs.
"Was dat de eerste keer dat jullie elkaar zagen?" vroeg M.
"De allereerste keer," beaamde ik.
"En daarna is het geëscaleerd," zei M.
8
M. en Z. douchen altijd met muziek aan, hun draadloze minispeakers op windkracht elf (ik met peterselie in m'n oren). Gisteren schalde eerst Abba uit de badkamer, met het nummer Thank you for the music, en daarna Leonard Cohen met So long, Marianne. Voor het eerst hoorde ik hoe goed Abba is. Op één of andere geheimzinnige pantheïstische manier is die muziek verbonden met de natuur, met onze natuur.
9
Naarmate ik ouder word begin ik steeds meer van goud en van rituelen te houden. Goud kun je kopen, maar waar moet ik rituelen vandaan halen? Zou de katholieke kerk wat voor me zijn? Ach nee, daarvoor ben ik teveel verpest door professor Nietzsche, dat gaat gewoon niet meer. De Tao? Ook niet. Het heeft iets potsierlijks, zo'n grote witte Europeaan in de Aziatische porseleinkast. Eén of andere natuurgodsdienst? Bomen omhelzen? Dat zie ik mezelf nog wel doen, maar pas als ik m'n verstand verloren heb. Mijn ritueel was eigenlijk altijd: drinken. Ook daarbij is sprake van een overgave, een loslaten, een concentratie op het gebodene - net als bij rituelen. Hoe negatief er ook geschreven wordt over alcohol, gebruik ervan leidt tot een heerlijk zelfverlies, een een-tweetje met het niet-bestaan, om zo te zeggen. En met het niet-bestaan bedoel ik niet de dood, maar de moederschoot. Ja, het drinken is een terugkeer; de roes een herbeleven van het submariene bestaan. Want de moeder is de zee, dat zijn jullie toch met me eens? En die zee, die heeft ons op het strand geworpen en ons daar achtergelaten. En als we drinken, dan keren we terug naar zee. Alles uiteraard in het subliminale en numineuze.
10
Kim Kardashian gaat het Amerikaanse rechtssysteem hervormen.
11
Voorspelling: dit jaar zullen Novak Djokovic (32), Rafael Nadal (33) en Roger Federer (38) geen enkel groot toernooi meer winnen. Ze zullen telkens verslagen worden door de dappere iconoclasten Stéfanos Tsitsipas (21), Alexander Zverev (22), Daniil Medvedev (23), Matteo Berrettini (23) en Dominic Thiem (26). Als je geen idee hebt waar dit over gaat - het gaat over tennis.
12
Er was een Nederlandse schrijver op tv. "Wat een zuinig mondje," zei iemand.
13
Poëzie: "Thank you, God, for most this amazing day" - E.E. Cummings

Met dank aan J.G.

In de kledingwinkel (slot)

En dus stel ik voor, tot slot, dat grote kledingmerken voortaan wettelijk verplicht worden om geen camera's op te hangen in hun win-kels, zodat politie en justi-tie zich kunnen wijden aan het beschermen van kinde-ren tegen de georganiseer-de drugscriminaliteit, in plaats van aan het bescher-men van de georganiseerde kledingcriminaliteit tegen kinderen. Dat is ook beter voor de maatschappij.
Goed idee? Of wat?

In de kledingwinkel (2)

Onderbroek van H&M

Je kunt beter niet proberen om iets te stelen bij H&M, zelfs geen door buitenland-se kinderhandjes tegen een hongerloon in elkaar gezet-te onderbroek, want dat zien de camera's meteen. Je wordt dan in je kraag gegrepen en vijf minuten later staat er al een door de staat betaald politiebusje voor je klaar met twee agenten. Ook als je nog een kind bent, zoals in het geval waar ik getuige van was. Dan ga je mee naar het bureau, waar de politie je vertelt waar je van verdacht wordt. Je gaat een paar uur de cel in en je krijgt een door de staat betaalde advocaat. Je wordt voorgeleid en een door de staat betaalde hulpofficier van justitie vertelt je wat je rechten zijn. En het haalt je niks uit om te zeggen dat H&M die onderbroek zelf ook gestolen heeft, namelijk van kinderen in Bangladesh. Want grote bedrijven mogen wel van kinderen stelen, maar kinderen mogen niet van grote bedrijven stelen. Zo is het georganiseerde kapitalisme en zo is dus de wet. Dan word je uit je cel gehaald en verhoord door de politie en van dat verhoor wordt een proces verbaal opgemaakt waarin precies staat wat je gezegd hebt over het stelen van de begeerlijke onderbroek. En dat duurt allemaal uren en uren, en soms zelfs dagen, en alsof dat nog niet genoeg is moet je ook nog een brief schrijven aan H&M, waarin je zegt dat het je vreselijk spijt. En zo komt het nou, lieve jongens en meisjes, dat Nederland een narcostaat is geworden. Politie en justitie hebben het gewoon te druk met belangrijker zaken dan het bestrijden van de georganiseerde drugscriminaliteit.

In de kledingwinkel (1)

Ik was in een kleding-winkel van H&M. Veel kleding die daar ligt wordt gemaakt door kinderen in Bangladesh die zes dagen per week tien uur per dag werken voor een tientje of twintig euro per maand. De winkel hing vol camera's. Tegen diefstal.

Luchtballon

Dit jaar wil ik m'n vierde roman af hebben. Ik vind roman een dik woord. Ik hou niet zo van dat woord. Maar ik moet het wel gebruiken. M'n eerste roman staat als feuilleton op deze blog. De voorlopige titel is Piëta met hond. Ik vind dat geen geschikte titel. Het grote voordeel van een roman op een blog is dat je er aan kunt blijven schaven. Dat is ook het grote nadeel.
M'n tweede roman heet Veel mensen vielen in zee. Dat vind ik wel een geschikte titel. Eén recensie was zo goed, dat ik er gelukkig door werd. Het was de enige recensie.

M'n derde roman heet Trouw is de andere wang, ook een geschikte titel. Op een dag zat ik voor de tv. M'n roman stond op de longlist van een grote prijs. In het programma Nieuwsuur, dat toen nog Nova heette, werd de shortlist van de grote prijs bekend gemaakt. Ik begreep werkelijk niet waarom mijn boek er niet op stond stond. Ik was erg teleurgesteld.

Hoe m'n nieuwe roman gaat heten weet ik nog niet. Ik begon eraan in september 2017. Ik schreef bijna tweehonderdduizend woorden. In juli 2018 was ik klaar. Ik legde alles weg, een heel pak. Ik stopte het in een grote envelop en legde het in een la. Anderhalf jaar lang keek ik er niet naar om. Gisteren haalde ik het pak weer tevoorschijn. De eerste zin luidt: "Ik reis steevast per luchtballon."
Er moet dus nog veel gebeuren.

Naam

Al Pacino in Scarface

Vanavond was de film Scarface uit 1983 op tv. Een film van Brian de Palma en Oliver Stone. Om M. (18) een beetje een realistisch beeld van Amerika te geven had ik haar uitgenodigd om de film samen met mij te bekijken, wat ze deed, zij het niet met volle aandacht. Ze zat tegelijkertijd een boek te lezen. 
"Hoe heet die man die de hoofdrol speelt?" vroeg M., opkijkend uit haar boek. Het bloed spatte in het rond. Niet bij ons thuis, maar in de film, in Amerika.
Z'n naam lag op het puntje van m'n tong. Je hele leven lang zeg je zo'n naam zonder erbij na te denken en dan ben je 'm opeens kwijt - doordat je er nooit bij nadenkt, weet je wel. De acteur is zo bekend, dat je z'n naam niet meer weet. Dat is dus de hoogste vorm van roem.
Het geheugen is iets zeer wonderbaarlijks. Mijn algemene geheugentheorie is: hoe goedmoediger de mens, hoe slechter z'n geheugen; hoe wraakzuch-tiger de mens, hoe beter z'n geheugen. Mijn speciale geheugentheorie verklaart de uitzonderingen. Dit terzijde.
"Al Pacino," wist ik ineens weer.

In memoriam voor een rookpluim

Schoorsteen en rookpluim van de gesloten Hemwegcentrale

Bijna twintig jaar lang zag ik vanuit mijn werkkamer in de verte een rookpluim uit een hoge schoorsteen komen. Mijn werkkamer is tevens woonkamer, eetka-mer en televisiekamer (wij hebben veel kamers).
De rookpluim was er dag en nacht. Het was daardoor een geruststellende pluim. Alles wat er dag en nacht is, is geruststellend.
Ja, alles.
De schoorsteen leek wel de schoorsteen van de planeet. De pluim een teken dat de aardse turbines op volle kracht draaiden.