Waar is dat ijzeren geheugen gebleven?

Potjomkintrappen in Odessa

1.
Stel je voor, je bent een Rus. Een goed deel van al het land op aarde is van jou. Je hebt zo veel land, dat je geen geld meer nodig hebt. In het ene deel van je rijk is het winter, in het andere zomer. Je kunt de halve aardbol bereizen zonder je paspoort mee te nemen.
De pleinen in je grote steden zijn zo reusachtig dat het betreden ervan een kosmische ervaring is. De grootste schrijver die ooit geleefd heeft is er eentje van jou. Ik doel hier natuurlijk op niemand minder dan Gogol (maar we moeten Poesjkin ook niet vergeten).
Je hebt de tsaren overleefd en Lenin en Stalin. Behalve Gorbatsjov waren tot nu toe al je leiders usurpators. En bijna al je mannen zijn alcoholist. Het zijn dan ook niet de minste dranken die er gestookt worden: "Groetjes van Gorbatsjov", "Tranen van een Komsomolmeisje". 
Je rivieren zijn zo allemachtig groot en breed, je winters zo koud, je seizoenswisselingen zo indrukwekkend en melancholiek. En Konstantin Paustovski is een landgenoot. En ook Shostakovitsj de dappere nagelbijter. En een van je duizend steden heet Odessa. Ach!
Wat moet je dan denken van Nederland? 

2.
Recept voor Tranen van een Komsomolmeisje:
Lavendel (15 gr)
Verbana (15 gr)
Berkelhaarwater (30 gr)
Nagellak (2 gr)
Mondspoelmiddel (150 gr)
Limonade (150 gr)
Een takje kamperfoelie om mee te roeren. 

3.
De schrijver Venedikt Jerofejev schrijft over dit drankje:
"Iemand die gewoon maar wodka drinkt, behoudt én z'n gezonde verstand én z'n ijzeren geheugen, of het omgekeerde gebeurt, hij raakt in één keer allebei kwijt. Maar met Tranen van een Komsomolmeisje krijg je gewoon iets idioots: als je daar honderd gram van zuipt, van die tranen, hou je een geheugen als een ijzeren pot, maar je gezonde verstand is foetsie. Drink je nog eens honderd gram, dan sta je van jezelf te kijken: waar komt al dat gezonde verstand zo ineens vandaan? En waar is dat ijzeren geheugen gebleven?"