In elk leven gaat voortdurend van alles mis

Fjodor Dostojevski (1821-1881)

In mijn leven gaat voortdurend van alles mis.
Er gaat meer mis dan goed.
Of misschien moet ik zeggen: de dingen die mis gaan hebben meer mijn belangstelling dan de dingen die goed gaan.
Het goed gaan lijkt de natuurlijke gang van zaken, terwijl het misgaan onnatuurlijk (vijandig) aanvoelt.
De geschiedenis valt heel goed te beschrijven als een geschiedenis van het falen (het haperen, het misgaan, het tekortkomen) en de daaruit voortkomende beschuldigingen en zelfbeschuldigingen.
Er lijken twee soorten mensen te bestaan: mensen die beschuldigen (anderen of zichzelf); en mensen die dingen doen (handelen).
Het beschuldigen en het handelen lijken psychologische tegenpolen.
Je zult misschien zeggen: dat is allemaal wel wat ongenuanceerd.
Daar ben ik het mee eens.

Zelf niks doen

Een nieuwslezer van het journaal zei gisteren (of eergisteren):
"Als u het vuurgevaarlijke duo tegenkomt moeten u zelf niks doen, maar meteen de politie bellen."
Zelf schrijver worden.
Zelf kleding maken.
Zelf niks doen.

Waar M. (12) van houdt

Zij houdt van veel, bijvoorbeeld: van de brug af in het water springen.

Het is niet vriendschappelijk om H. tegen te spreken

"Drieëntwintig medailles voor onze olympische sporters. Dat succes straalt af op het hele Nederlandse volk," sprak H. gewichtig.
Over zaken waar hij geen verstand van heeft praat H. heel gewichtig, terwijl hij er in kwesties waar hij wél verstand van heeft meestal het zwijgen toe doet.
"Heel goed voor de economie," voegde hij er nog aan toe.
Hij lag in zijn kamerjas op de bank tv te kijken met zijn voeten over elkaar op de armleuning. De gordijnen waren nog half dicht, het was vier uur in de middag. Hij dronk champagne en rookte een sigaar. De kat zat bovenop hem en ging op en neer met zijn ademhaling als een scheepje op de deining van de zee.
"Zeker," beaamde ik, hoewel ik er niet van overtuigd ben dat olympische medailles goed zijn voor de economie. Maar de ervaring heeft geleerd dat het niet vriendschappelijk is om H. tegen te spreken als hij in een gewichtige bui is. Dat bederft maar de sfeer. In zijn gewichtigheid verzamelt hij namelijk al zijn krachten. Hij is dan erg breekbaar.
Op tv was het juichen te zien van onze olympische sporters.
"Champagne!"

Over brievenbussen

Vandaag hebben M. (56) en ik duizend flyers in duizend brievenbussen gestopt.
We waren er een halve dag mee bezig.
We ontdekten dat er vijf soorten brievenbussen zijn:
1) Brievenbussen zonder JA en zonder NEE;
2) Brievenbussen die open staan voor alles met een dubbel JA;
3) Brievenbussen die tegelijkertijd JA en NEE zeggen;
4) Brievenbussen die de buitenwereld op afstand houden met een dubbel NEE. Deze zijn veruit in de meerderheid;
5) Brievenbussen die dichtgespijkerd zijn.

De jongens uit onze straat kochten wel eens sigaretten bij hem

Isaak Babel (1894-1940)

Het is een schande (het is vervelend) dat je nergens losse sigaretten kunt kopen. In andere tijden was dat iets gewoons.
Isaak Babel schrijft in De geschiedenis van mijn duiventil:
"Aan het einde van de steeg zag ik in zijn rolstoel de invalide Makarenko zitten, een man zonder benen die in zijn wagentje door de stad reed en op een serveerblad losse sigaretten te koop aanbood. De kinderen mochten hem graag, de jongens uit onze straat kochten wel eens sigaretten bij hem."

Bij het ontcijferen van het handgeschreven bericht hielpen veel mensen mee

Deze ansichtkaart ontving ik vandaag per post.
Op de achterkant staat in onleesbaar handschrift een bericht van H. 
Bij het ontcijferen van H.'s bericht hielpen veel mensen mee. 

De gouden plak is een vergulde plak

Iemand die meedoet aan de Olympische Spelen

Op de Olympische Winterspelen in Sotsji worden ongeveer vijfhonderd gouden medailles uitgereikt.
In elke gouden medaille van een halve kilo heeft de Moskouse juwelier Adamas 6 gram goud verwerkt.
Wat een krent zeg.

Het grootmoedertje bleef staan

De Kompaszaal, foto Gert Jan van Rooij

De Koninklijke Nederlandsche Stoomboot Maatschappij voer met passagiers naar alle werelddelen.
De aankomst- en vertrekhal van de Koninklijke Nederlandsche Stoomboot Maatschappij heette de Kompaszaal.
In de Kompaszaal namen mensen soms afscheid voor het leven.
Tegenwoordig is het een café-restaurant.
Een tijd geleden liep een jonge vrouw met haar grootmoeder de trappen op naar de Kompaszaal. De grootmoeder werd negentig en haar kleindochter had bedacht om het verjaardagsfeest groots in de Kompaszaal te vieren.
De voorbereidingen waren bijna afgerond.
De locatie was tot het laatst geheim gehouden voor de jarige (het was een verrassing).
Nu werd de locatie aan haar onthuld.
Moeizaam beklom de oude vrouw de trappen, geholpen door haar kleindochter. Als je jong bent wil je je verjaardagen graag groots vieren, maar als je oud bent liever stilletjes.
De eerste treden gingen nog wel, maar voorbij de bocht in de trap werd het zwaar. Het grootmoedertje bleef staan. Ze kon niet meer verder. Ze ging op een trede zitten.
Voorbij de bocht werden de trappen van de Kompaszaal de trappen van haar herinnering.

Haar lievelingsbegrip was "in- en inkeurig"

Uiterst links: luitenant Robert Musil, 1914

1.
"De wereld is gewoon komisch als je haar vanuit een technisch standpunt bekijkt: onpraktisch in alles wat de betrekkingen van de mensen onderling aangaat en hoogst oneconomisch en inexact in haar methoden; wie gewend is zijn zaken met de rekenlineaal op te lossen, kan eenvoudig ruim de helft van de menselijke beweringen niet serieus nemen. De rekenlineaal, dat zijn twee ongelofelijk scherpzinnig met elkaar vervlochten systemen van getallen en streepjes, met behulp waarvan je de ingewikkeldste opgaven in een mum van tijd kunt oplossen zonder één gedachte nutteloos te verliezen. Als je een rekenlineaal bezit en er komt iemand met boude beweringen of grote gevoelens, dan zeg je: Een momentje alsjeblieft, we zullen eerst de foutenmarges en de waarschijnlijkheidsgraad van dat alles eens berekenen!"

Uit: Robert Musil, De man zonder eigenschappen, Deel 1 / Een soort inleiding, Hoofdstuk 10 / De tweede poging. Aanzetten tot een moraal van de man zonder eigenschappen

2.
"Zij was de echtgenote van een gezien man en de liefhebbende moeder van twee mooie zoontjes. Haar lievelingsbegrip was 'in- en inkeurig'; zij paste het toe op mensen, dienstbodes, zaken en gevoelens als zij iets goeds over ze wilde zeggen. Zij was in staat 'het ware, goede en schone' even vaak en natuurlijk uit te spreken als een ander donderdag zegt. Wat haar behoefte het diepst bevredigde was het beeld van een stil, ideaal leven, in een kring gevormd door man en kinderen, terwijl diep daaronder het donkere rijk 'Leid mij niet in verzoeking' zweeft en met zijn huiveringen het stralende geluk tempert tot zacht lamplicht. Zij had maar één fout, namelijk dat zij alleen al door de aanblik van mannen in een heel ongebruikelijke mate opgewonden kon raken."

Idem, hoofdstuk 11 / De dame wier liefde Ulrich na een gesprek over sport en mystiek heeft gewonnen

Ik weet niet wat zuiver geestelijke problemen zijn

Wij – wij westerlingen bedoel ik – staan op het punt om het geestelijke tot het lichamelijke te verheffen.
Jawel, verheffen.¹
Professor Nietzsche in Ecce Homo: "Ik heb mijn geschriften altijd met heel mijn lijf en leven geschreven. Ik weet niet wat zuiver geestelijke problemen zijn."

¹ Omdat het hoofd boven op het lichaam staat, waren mensen lang geneigd om wat zich in hun hoofd afspeelt hoger te waarderen dan wat er in de rest van het lichaam gebeurt.

Ook als je meerdere levens hebt is het erg om in een drol te stappen

Er ligt een drol pal voor onze deur. Iemand heeft zijn of haar hond daar gewoon laten poepen. Een paar dagen geleden stapte ik er bijna in. Ik kon 'm nog net ontwijken. 

Ik ga hem niet weghalen. Niemand van ons gaat hem weghalen. We rekenen op de elementen regen, zon en wind. Die zullen hem hopelijk vanzelf doen verdwijnen.

De kinderen van beneden hebben een sandwichbord boven de drol geplaatst. Er staat op: 
"Pas op. Drol. Yolo"

Dat laatste betekent: You only live once.

Maar ook als je meerdere levens hebt is het erg om in een drol te stappen.

Ben je al weg?

Z. (9): "Sarah?"
Sarah (9): "Ja?"
Z.: "Ben je al weg?"
Sarah: "Nee."

One Direction is geen schoen

Schoen

Z. (9): "Ik wil deze schoenen niet meer aan. Iedereen heeft ze. Dat is niet cool."
"Maar One Direction vind je wel cool, en daar luistert ook iedereen naar."
"Dat is wat anders."
"O, waarom dan?"
"One Direction is geen schoen."

Z. heeft een reservedroom

Z. (9) vertelde me vanmorgen aan tafel over haar grote droom.
Ik mag het aan niemand verder vertellen.
"En wat nou als je grote droom niet uitkomt?"
"Dan heb ik nog een reservedroom."