Hij heeft geen pokerface

Giulio Andreotti (1919-2013)

Wouter Bos heeft een probleem. Hij heeft geen pokerface. Wat hij denkt en voelt is zichtbaar.
Maxime Verhagen zou het ook aan de pokertafel goed doen.
Hetzelfde geldt voor Alexander Pechtold en Geert Wilders.
Maar niet voor Wouter Bos.
Vooral Mark Rutte is er goed in deze zwakte van Wouter Bos uit te buiten als er camera's in de buurt zijn.
Zijn partij moet Wouter Bos de film Il Divo kado doen.
Deze film gaat over Giulio Andreotti.
Wouter Bos moet deze film goed bestuderen.*  

* Als je niet weet wie de hier genoemde mensen zijn: zij zijn politici.

Spring dan toch

Al het schrijven is proloog.
Is aanloop.
Is oefening.
Is aarzeling.
Is bezwering.
Al het schrijven is een bibberen op de hoge duikplank.
"Spring dan toch!"

Nu nog een paraplu

Ik kreeg een naaimachine van iemand.
Nu nog een paraplu, een operatietafel en wat toeval, en ik heb schoonheid in huis volgens Comte de Lautréamont.

Als ik een lichtblauwe Fiat kan kopen

Matrassen waarop je lekker kunt slapen

Vannacht is het kabinet gevallen. Op tv zijn reclames te zien voor matrassen waarop je lekker kunt slapen. En ook de ochtendkranten weten van niks.

China dit, China dat

Chinese draak

Chinezen zeggen geen China, ze zeggen Zhōngguó.
Gisteren typte ik "China" in op Wikipedia.
Kennis en luiheid zijn een vruchtbaar verbond aangegaan op Wikipedia.
Niet lang geleden moest ik nog naar de bibliotheek of naar de boekhandel om iets te weten te komen over China.
Of naar China.
Wikipedia over China: "Een van de oudste culturen ter wereld."

Er kwam een vis, een vevevevevis

KLEIN GEDICHT VOOR GROTE STOTTERAARS           
 

Een visgr, vis, een vevevevevisgraat
Lag op de op, lag op de klip.
Hoe kwam het, kwam, hoe kwam, hoe kwam het
Daar?

De zee heeft zee, de zee die heeft het
Daarheen, daarheen, daarheen gespoeld,
Daar llllligt het, ligt, daar llllligt het

Heel goed, zelfs heel goed!

Er kwam een vis, een vevevevevis, een veveveveveve –
veveveveveve (schril fluitje) veve veve veve
vevevisser

Die vriste, viste verse vis.
Die nam hem, nam, die nam, die nam hem
Mee, die nam hem mee.

Nu llllligt de, ligt, nu llllligt de klip
Helemaal zo zo zo zonder visgr vis graat
In de wijde, wijd, in de we wereldzee

Zo naakt, zo vrevre vreselijk naakt.
 

Kurt Schwitters

Eerst moet je een formulier invullen

De Britse kunstenaar Michael Landy heeft de South London Gallery omgebouwd tot een vuilnisbak voor kunst-werken. Er zit een theorie over consumptie, eigendom, waarde, identiteit en afval achter. Die laat ik buiten beschouwing.
Tot 14 maart kunnen kunstwerken in de afvalbak gestort worden. De kunstenaars Damien Hirst en Tracey Emin zijn al langs geweest.
Om een kunstwerk in de vuilnisbak te mogen gooien, moet je eerst een formulier invullen en ondertekenen.

Door het ondertekenen van dit formulier bevestig ik dat ik de eigenaar ben van het omschreven werk / de omschreven werken en dat ik de South Londen Gallery toestemming geef dit werk / deze werken te vernietigen aan het einde van de tentoonstelling. 

Michael Landy is ervaren op het gebied van het vernietigen. In “Break Down” (2001) catalogiseerde hij al zijn 7.227 bezittingen en hij vernietigde ze. Zijn auto, zijn liefdesbrieven, zijn tandenborstel, zijn paspoort, alles.
Gooi alles wat gij bezit in het vuur, tot aan uw schoenen toe, zeiden de mystici al.
Kortom, niks nieuws onder de zon.

De dingen kunnen het zelf wel regelen

Na de mensen zullen ook de dingen op internet gaan.
Alle dingen.
En allemaal individueel.
Wat moeten wij ons daarbij voorstellen?
Nou, bijvoorbeeld een koelkast die weet heeft van zijn inhoud en waarschuwt wanneer de melk op raakt (of meteen nieuwe pakken melk bestelt bij de supermarkt).
Een wc die aan de koelkast doorgeeft dat hij schoonmaakmiddelen moet bestellen.
Als het aan het bedrijf Hewlett Packard ligt zullen ook oceanen, wolken, steden, walvispopulaties, oerwouden, bruggen, de ozonlaag en gletsjers op het Internet of Things worden aangesloten.
Dit zal gebeuren door middel van een Central Nervous System for Earth (CeNSE), bestaande uit triljarden nanosensoren.
Wanneer er straks een gletsjer of een besneeuwde bergtop begint te smelten, zullen alle koelkasten ter wereld onmiddellijk reageren met aangepaste bestellingen. En alle auto’s ter wereld zullen automatisch overschakelen op "groene" brandstof.
Het idee is dat de dingen het zelf wel kunnen regelen, zonder ons. Een Wereldregering van de Dingen (met aan het hoofd een koelkast).

Hoe je grote schepen moet ontwijken

Boon

1.
De Very Longlist van de Engelse Oddest Book Title Prize 2010 is bekend gemaakt. De kanshebbers zijn:
– An Intellectual History of Cannibalism
– Collectible Spoons of the Third Reich
– Plough Music
– Proceedings of the Fourth Annual Bean Conference 

2.
Eerdere winnaars waren:
– Bombproof Your Horse
– Outwitting Fish
– Woodcarving With a Chainsaw
– Coyotes I Have Known
– Greek Rural Postmen and their Cancellation Numbers
– Highlights in the History of Concrete
– How To Shit in the Woods
– People Who Don't Know They Are Dead
– Reusing Old Graves
– Versailles: The View from Sweden
– How To Avoid Huge Ships
– Oral Sadism and the Vegetarian Personality
– Proceedings of the Second International Workshop on Nude Mice. 

3.
Mijn bijdrage:
– Enkele Schadelijke Bijwerkingen van Elektronisch Roken

Achter het raam van de voordeur hangt een affiche

Uma Thurman

Achter het raam van de voordeur van mijn bovenbuurvrouw hangt een affiche van Uma Thurman
Maar achter het raam van de voordeur van mijn benedenbuurvrouw hangt een affiche van Marilyn Monroe.

Over rotkinderen

In de provincie wonen alleen maar rotkinderen.

Ik zal erover nadenken

The New Yorker met Hapworth 16,
1924 van J.D. Salinger erin

In 1988 schreef de kleine uitgever Roger Lathbury een brief aan J.D. Salinger.
Hij vroeg hem of hij zijn verhaal Hapworth 16, 1924 mocht uitgeven.
Het verhaal was in 1965 gepubliceerd in The New Yorker.
Het was nooit in boekvorm verschenen.
Lathbury wist het adres van Salinger niet.
Hij schreef naam en woonplaats op de envelop en postte de brief. 
Hij hoopte er maar het beste van.
Hij maakte zich geen illusies.
Tot zijn verrassing kreeg hij meteen een briefje van Salinger terug: 

I'll think about it. 

Salinger dacht lang na. Acht jaar later, op 26 juni 1996, ging bij Lathbury de telefoon:  

This is Salinger. I would like to speak to mr. Lathbury.

Ze spraken af dat het een sobere uitgave zou worden in een oplage van een paar duizend exemplaren.
En geen advertenties.
En geen ruchtbaarheid.
De beroemdheid publiceerde voor het eerst sinds tweeëndertig jaar een verhaal bij een kleine onbekende uitgeverij en hij verlangde geen ruchtbaarheid.
Lathbury ging akkoord. Door de ontmoeting met Salinger had hij denk ik een deel van zijn verstand verloren.
Nog dezelfde dag liet Lathbury zijn nieuwe uitgave registreren voor de catalogus van de National Library of Congress. Dat was niks bijzonders, dat was een routinekwestie.
Waarschijnlijk – begrijpelijk – heeft de baliemedewerker zijn mond niet kunnen houden.
Het wereldnieuws bereikte ten slotte ook Salinger.
Hij liet niks meer van zich horen. 

In het rijk der aardappelen

Volgens P. zijn hartvormige aardappels de normaalste zaak van de wereld.
Anders gezegd: in het rijk der aardappels is het hart een gangbare misvorming.
Overpeinzing één: misschien nemen alleen verliefde aardappels de vorm van een hart aan.
Overpeinzing twee: is ons hart ook een misvorming?

Anders hou je het niet zo lang vol

Wat was de drijvende kracht achter het kluizenaarschap van J.D. Salinger?
Hij moet ervan genoten hebben, anders hou je het niet zo lang vol. Maar waarvan genoot hij dan precies?
Om deze vraag te beantwoorden ga ik het verhaal vertellen van de kleine Amerikaanse uitgever Roger Lathbury.
Het stond in de Washington Post van 28 januari.
Maar nu ga ik eerst slapen, want morgenvroeg heb ik een afspraak met een vrouw die mooi kan schrijven.
Vroeger was ze wapenhandelaar.

Wat Andreotti's moeder zei

De moeder van Giulio Andreotti's zei: "Als je niets goeds weet te vertellen over iemand, zwijg dan."

Dat hart geeft liefde en warmte

Scène uit The Wayward Cloud

1.
Eeuwige liefde. Onvergetelijke liefde. Wees niet bang. Ik zal alles voor je zijn. 

2.
Die arme maan is door midden gesneden. Ze heeft de helft van haar hart verloren. 

3.
Ik heb geen geld. Maar een hart heb ik wel. En dat hart geeft liefde en warmte. Maar het is eenzaam en verlaten. Wat er verder ook gebeurt, ik gooi nog liever alles weg dan dat ik mijn hart nog wegschenk. Ik zou zelfs mijn ziel verkopen om mijn hart zuiver te houden.

Fragmenten uit de Nederlandse ondertiteling bij de Taiwanese sciencefictionpornomusical The Wayward Cloud van Tsai Ming-liang (2005), gisteren op tv.

Over vijf dagen zal ik de jackpot winnen

Ik heb een hartvormige aardappel gevonden in een zak Eigenheimers. Dit betekent dat ik over vijf dagen de staatsloterij ga winnen. Wat zal ik met al dat geld gaan doen?