Ik behoor tot de mensen die lopen

Ik had hevige hoofdpijn. Ik heb nooit hoofdpijn. Dus dacht ik dat ik dood ging.
Midden in de nacht kleedde ik me aan. Ik fietste naar het Onze Lieve Vrouwe Gasthuis. Mijn vader is daar ook overleden.
De arts dacht niet dat het dodelijk was en gaf me pillen tegen de pijn die goed hielpen. Een paar dagen later keerde de pijn terug.
Ik ging lopen.
"Als je pijn krijgt," had de dokter gezegd, "dan moet je gaan lopen". Dat was geen moeilijke opdracht, want ik behoor tot de mensen die lopen.