Ik was zesarmig geworden

Durga

Elke middag hou ik een siësta van ongeveer een half uur, zoals de Spanjaarden doen.
Ik ga dan op een bed liggen en doe m'n ogen dicht. M'n schoenen doe ik uit, want die horen bij het wakker-zijn, net als de jas.
Wat verkwikkend is een korte siësta!
Het is een soort pootje baden in de slaap, ongeveer zoals met de voeten in zee.
Je slaapt én je bent wakker (somnus sapiens).
Een paar dagen geleden lag ik zo op bed met m'n armen onder m'n hoofd zoals m'n vader altijd deed. Ik wist dat m'n armen onder m'n hoofd waren. Maar ik had nog twee andere armen, en die waren iets aan het optillen of repareren. En nog twee andere armen waren een sinaasappel aan het schillen.
Ik was zesarmig geworden.
M'n nieuwe zesarmigheid bestond uit twee echte armen en vier gedroomde armen.
Heel even¹ was ik een samengesteld wezen, deels verbeelding, deels werkelijkheid.
Ik leek wel de veelarmige god Shiva of de veelarmige godin Durga, die volgens de overlevering de naam had aangenomen van een demon die ze in een gevecht verslagen had.
Wonderlijk om de naam aan te nemen van degene die je verslagen hebt. Als dat bij ons ook de gewoonte was, dan heette Tottenham Hotspur nu Ajax.

¹ een picoseconde