Langzaam stak het vlaggetje de weg over

Kinkerbrug (foto Milliped)

Ik ging op de fiets door de stad naar m'n zusje. Een tocht met hindernissen en verrassingen.
De Weteringschans was opgebroken.
Ter hoogte van het Rijksmuseum stopte ik voor een Chinees echtpaar dat stond te wachten bij het zebrapad. Ze maakten een buiginkje naar me.
De Marnixstraat was ook opgebroken.
In de Kinkerstraat liep een jong stel te kletsen achter een moderne kinderwagen. De vrolijke baby kraaide: "Allahoe Akbar!"
De Kinkerbrug (brug nr. 266) ging net open toen ik eraan kwam. Een stroom voertuigen kwam vloekend tot stilstand – fietsers, brommers, voetgangers, auto's, vrachtwagens, trams, bussen, taxi's, bakfietsen (ik ook vloeken, want ik had haast).
Kreunend ging het brugdeel omhoog: de weg werd muur. Toen verscheen er een klein scheepsvlaggetje in beeld, dat net boven het wegdek uit kwam. Langzaam stak het vlaggetje de weg over, waarna het brugdeel omlaag kwam en met een machtige zucht weer op z'n plek belandde. Nog voor de slagbomen helemaal omhoog waren en het licht op groen sprong, stormden wij al over de brug naar onze bestemmingen.
De brugwachter – dat zag ik – schudde zijn hoofd om zoveel ongeduld en onstuimigheid.