Is ons huis een duidelijk huis met duidelijke dingen?

João Cabral de Melo Neto (1920-1999)

Vannacht sliep Z. (14) in het nieuwe huis van haar vriendin S.
Hoe het daar geweest was, vroeg ik.
Ze dacht even na.
"Het is een duidelijk huis met duidelijke dingen," zei ze.
Dat vond ik mooi gezegd. Ik zag het meteen voor me. Dus zei ik:
"Mooi gezegd. Wat voor duidelijke dingen?"
"Die je voor je ziet," zei ze.
En daarmee was het gesprekje ten einde. Z. stond op van de bank waarin ze was neergeploft en ging naar haar kamer.
Een duidelijk huis met duidelijke dingen. Ik keek om me heen. Was ons huis ook zo'n huis?
Ik klopte aan op de deur van Z.'s kamer. Het is strikt verboden om daar zonder kloppen binnen te komen.
"Kom maar," zei ze.
Ik stak m'n hoofd om de deur.
"Is ons huis ook een duidelijk huis met duidelijke dingen?" vroeg ik.
"Nee."
Toen moest ik denken aan een bundeltje verzen van de Braziliaanse diplomaat en dichter João Cabral de Melo Neto dat ik lang geleden van J. had gekregen. Had hij niet over duidelijke dingen geschreven?
Ja, dat had hij.

De ingenieur 

Licht, zon, de open lucht
omgeven de droom van de ingenieur.
De ingenieur droomt duidelijke dingen:
oppervlakten, tennis, een glas water.

Potlood, tekenhaak, papier;
de tekening, het bouwproject, het nummer:
de ingenieur denkt de juiste wereld,
wereld die geen sluier bedekt.

(Op sommige dagen beklommen wij
het flatgebouw. De dagelijkse stad,
als een door iedereen gelezen krant,
kreeg een glazen en cementen long.)

Water, wind, de heldere lucht,
aan een kant van de rivier, de wolken boven ons,
plaatsen het flatgebouw in de natuur,
groeiend uit eigen eenvoudige krachten.