Ze trouwde met niemand

Vivian Maier / New York City 1953

Een Amerikaanse jongen vond in een garage een grote container met tienduizenden foto's en negatieven.
De foto's waren gemaakt door iemand die Vivian Maier heette.
Wie was Vivian Maier?
De jongen ging dit onderzoeken.
Hij ontdekte:
Vivian Maier was een kinderoppas.
Zij woonde op kamers in de huizen waar ze oppaste.
Haar kamers lagen vol met stapels kranten en tijdschriften.
Via een smal paadje tussen de kranten en tijdschriften kon zij haar bed bereiken.
Daarin sliep zij heel haar leven alleen.
Zij trouwde met niemand.
De mensen bij wie zij oppaste vonden haar een raar iemand.
Zij overleed in 2009. 

Uit de documentaire Op zoek naar Vivian Maier

Over nieuws

Geen onderzeeër (of wel?)

"Geen vijfenzentighonderd ontslagen bij KLM en Air France."
"Geen ontslag coach Hiddink."
"Geen zware aardbeving in Groningen."
En het laatste nieuws:
"Geen Russische onderzeeër in de Noorse wateren."

Man rijdt over eigen hoofd

Op internet las ik het volgende nieuwsbericht: "Man rijdt over eigen hoofd."

Over de zee

"Men vernam dat de zee zich – opeens! – de namen van al haar drenkelingen herinnerde."

 

 

 

 

 

Federico García Lorca

Wat voor dag is het?

Knorretje en Poeh / tekening E.H. Shepard

"Wat voor dag is het?" vroeg Poeh.
"Het is vandaag," piepte Knorretje.
"Mijn favoriete dag," zei Poeh.




 

 

Uit: A.A. Milne's Winnie the Pooh

Ze beschuldigen elkaar allemaal van moord

Lanzarote

Ik had hoofdpijn.
Ik dacht dat mijn laatste uur geslagen had.
Waardoor kwam het?
Een verkeerde zithouding bij het werken en het niksdoen?
Een verkeerde slaaphouding?
Ik kocht paracetamol en ibuprofen bij Albert Heijn.
Die hielpen zelfs niet bij inname van onverantwoorde hoeveelheden.
Ten einde raad belde ik mijn dokter. Ja, want ik bel pas mijn dokter als ik ten einde raad ben.
Dokters beweren allemaal wat anders en ze beschuldigen elkaar allemaal van moord.¹
Maar ze was er niet.
Ze lag bij te komen op Lanzarote.

¹ Dit zei Michel Eyquem de Montaigne.

Het hoofd werd ingesmeerd met eigeel

Groene kool

De bakker van Eeklo is een schilderij uit de zeventiende eeuw.
Het is geschilderd door twee schilders.
Op het schilderij zijn mensen te zien die een nieuw hoofd krijgen van een herbakker.
Eerst hakt de herbakker het oude hoofd van de romp.
Dan herkneedt hij het afgehakte hoofd en hij smeert het in met eigeel.
Tijdens het herbakken in de oven zet hij een groene kool op het onthoofde lichaam bij wijze van hoofd.
Na het herbakken wordt de tijdelijke groene kool verwijderd en het herknede en herbakken hoofd wordt weer op de romp geplaatst.
Een nieuw leven kan beginnen.  

Uit de serie Onthoofdingen / Courtesy PdW

Ik hoorde de wind en de zee

Texel

Iemand heeft enkele korte verhalen van de schrijver Harry Mulisch in het Latijn vertaald omdat hij (Harry Mulisch) vier jaar dood is.
Ik heb aan U. gevraagd of zij niet enkele korte verhalen van mij in het Latijn wil vertalen.
U. is classica.
Ze was op het strand van Texel toen ik haar belde.
Ik hoorde de wind en de zee.
Ze zou er eens over nadenken, zei ze.
Zo te merken had ze er bijzonder weinig zin in.
"Bovendien," zei ze, "ben je nog niet dood."
"Maar de Latijnse taal is wel dood," probeerde ik nog.
Die opmerking zag ze welwillend door de vingers.

En de hertenworst kwam uit Londen

Hert

Arboriorijst komt uit Italië.
Arborio is een stadje in de Povlakte.
Toen H. bij ons risottorijst met hertenworst kwam maken, vroeg hij of we risottorijst uit Arborio wilden kopen.
H. is een verfijnd kok.
Natuurlijk kochten wij de risottorijst uit Arborio voor hem.
En de hertenworst kwam uit Edinburgh.

Sommigen zijn heel aardig

Paracelsus (1493-1541)

Er zijn mensen die me al ziek maken wanneer ik hun stem maar hoor.
Louter omwille van mijn gezondheid moet ik volledig van hen afzien, precies zoals ik ook van sommig voedsel moet afzien (dierlijk vet, melk, sterke drank).
Het ligt niet op het vlak van het persoonlijke, het sociale of emotionele.
Het is niet zo dat die mensen me iets hebben misdaan. Sommigen zijn heel aardig.
Nee, het lijkt een zuiver toxicologische kwestie.
Misschien zijn ze gewoon giftig voor me. In grote hoeveelheden zouden ze zelfs dodelijk kunnen zijn.
Dosis sola facit venenum, zei Paracelsus al.
Misschien kunnen hele delen van de psychologie en de sociologie worden vervangen door een toxicologie, bijvoorbeeld een toxicologie van de semiochemicaliën.
Ik ken trouwens ook mensen die ik helemaal niet speciaal aardig vind, maar bij wie ik me op een of andere manier toch op m'n gemak voel. Hier is het omgekeerde aan de hand.

Ik dacht dat mr. Hiddema een poseur was

Mr. Hiddema

In de Bruna lag een boek over mr. Hiddema.
Hij is vaak in het nieuws.
Hij is een strafpleiter.
In beschavingen op de terugtocht – in de verdediging – is het begrijpelijk dat juristen in het middelpunt van de belangstelling komen te staan.
Ik dacht altijd dat mr. Hiddema een poseur was.
Maar nee, hij is een dandy.

Heb jij een vleugelpiano besteld?

Handen, pioanospelend

Er werd aangebeld. Er stonden enkele mannen voor de deur die een vleugelpiano kwamen bezorgen.
"Maar ik heb helemaal geen vleugelpiano besteld," zei U.
"En toch staat hier dat ik deze vleugelpiano op dit adres moet afleveren."
Inderdaad stond dat er.
"Zet u hem dan maar neer."
De mannen zetten het in karton verpakte gevaarte midden in de kamer en vertrokken.
"Heb jij een vleugelpiano besteld?" vroeg U. die avond aan haar man.
"Ik niet," zei hij.
"Ik ook niet," zei U.
Ze liepen om het gevaarte heen.
Voorzichtig sneden ze het karton los.

Over prijzen

Alfred Nobel op een munt

Niet zo lang geleden kregen drie natuurkundigen een Nobelprijs voor de ontdekking van iets dat achteraf gezien helemaal niet bleek te bestaan. 
Ik ben vergeten wat het was (het is makkelijk om iets wat niet bestaat te vergeten).

Ik ben geen high fiver

High five

Ik zag een jongetje op tv.
Hij was twaalf.
Hij kon goed programmeren.
Hij was zo goed in programmeren dat internetbedrijven uit Amerika hem nu al een contract aanboden.
Toen een Amerikaanse zakenman hem een high five wilde geven weigerde hij om dat te doen met de mooie woorden: "Ik ben geen high fiver."
Ik ga dat voortaan ook zeggen.
Ik ben ook geen high fiver.
Ik sla er altijd naast.

Waar ligt de rijst?

Braziliaanse danseres

Vandaag ging onze supermarkt Albert Heijn weer open.
Hij was twee weken dicht vanwege een grote verbouwing.
In die twee weken deed ik de boodschappen bij C1000.
Ik wist daar niet goed de weg, ik moest alles vragen.
Waar ligt de rijst?
Waar ligt de vis?
Waar ligt de chocola?
Het personeel wees mij geduldig de weg.
Er was een drumband bij de opening van de verbouwde Albert Heijn. Er waren Braziliaanse danseressen die mooi dansten in hun blootje.
De schappen van de vernieuwde Albert Heijn zijn hoger, de paden smaller, het licht onbarmhartiger.
Ik doe er nu weer boodschappen zoals altijd.
Ik weet daar de weg.

Over kleingeestigheid

Kleingeestigheid, wapperend

Vandaag zei de vice-voorzitter van het Comité 4 en 5 mei:
"Op 4 mei herdenken wij de slachtoffers, niet de daders."
Met deze kleingeestigheid gaat het Comité het volgend jaar in.

Zometeen ga ik regenen

Regen

Ik was buiten.
De mobiele telefoon ging.
Ik keek op het scherm.
Het was de regen.
"Zo meteen ga ik regenen," liet de regen weten.
Even later vielen de eerste druppels uit de lucht.
"Hoe komt de regen aan jouw nummer?" vroeg M. aan mij.

Ben ik bang?

De burgemeester van Rotterdam zei: "Vijftien miljoen mensen zijn bang."
De burgemeester bedoelde hiermee: de vijftien miljoen Nederlanders die geen moslim zijn, zijn bang geworden voor de één miljoen Nederlanders die wel moslim zijn.
Hij zei dat de één miljoen Nederlanders die moslim zijn allemaal moesten meedoen aan de actie Not in my name.
Dit om de rust in de samenleving te herstellen, aldus de burgemeester.
Ik woon in een straat met moslims.
Zou ik het geruststellend vinden als zij een button droegen of een affiche achter hun raam plakten met daarop de woorden not in my name?
Ik kan niet ontkennen dat ik me in de afgelopen maanden wel eens heb afgevraagd wat men in mijn straat zoal vindt van de barbaarsheden in het Midden-Oosten.
De moslims en ik leven al vele jaren vredig langs elkaar heen, zo'n button of affiche zou dus informatief kunnen zijn.
Maar wat dan te denken van moslims zonder button en zonder affiche?
Ook vroeg ik me af: ben ik bang?

Over het belangrijkste van een belevenis

Robert Musil (1880-1942)

"Tegenwoordig ligt het zwaartepunt van de verantwoordelijkheid niet bij de mensen maar in de zakelijke verbanden. Heeft men niet gemerkt dat de ervaringen zich onafhankelijk van de mensen hebben gemaakt? Zij zijn het toneel opgegaan, de boeken in. Er is een wereld ontstaan van belevenissen zonder degene die ze beleeft.
Waarschijnlijk is het verval van het antropocentrische gedrag, dat de mens zo lang als het middelpunt van het heelal heeft beschouwd, maar dat nu al eeuwenlang aan het verdwijnen is, eindelijk bij het Ik zelf beland, want het geloof dat het belangrijkste van een belevenis is dat men die beleeft, en van het doen dat men het doet, begint de meeste mensen als een naïeviteit voor te komen."

Uit: Robert Musil, De man zonder eigenschappen deel I (1930), hoofdstuk 39: Een man zonder eigenschappen bestaat uit eigenschappen zonder man (vertaling Ingeborg Lesener).

Over persoonlijke eigenschappen

Robert Musil (1880-1942)

"Zonder al te sterk te overdrijven kon hij over zijn leven zeggen dat alles zich daarin had voltrokken alsof het meer bij elkaar hoorde dan bij hem. Op A was altijd B gevolgd, of dat nu in een gevecht was geweest of in de liefde. En zo moest hij ook wel aannemen dat de persoonlijke eigenschappen die hij daarbij had verworven meer bij elkaar hoorden dan bij hem, en zelfs dat elk daarvan, als hij goed bij zichzelf naging, niet intiemer met hem te maken had dan met andere mensen die ze misschien ook bezaten."

Uit Robert Musil, De man zonder eigenschappen, deel I (1930), hoofdstuk 39: Een man zonder eigenschappen bestaat uit eigenschappen zonder man (vertaling Ingeborg Lesener)

Over muziek

Ik vind het soms het moeilijk om naar muziek te luisteren.
Het is soms alsof de muziek haar hart op een dienblad aan mij aanbiedt.
Ik vind het niet prettig als het hart op een dienblad wordt rondgedragen.

Hij is ook een schrijver

Ballpoint

Ik zat aan tafel met een wereldberoemde schrijver.
Ik was vergeten dat ik zelf ook een schrijver ben, maar ik werd eraan herinnerd doordat iemand in ons gezelschap over mij zei: 
"Hij is ook een schrijver." 
De beroemdheid was zo verfijnd om niet door te vragen. Met een uiterst elegante wending keerde hij het verschil tussen ons zelfs in mijn voordeel om: "Heb je je beste werk al geschreven?" vroeg hij.
Ik antwoordde van niet.
"Dan heb je geluk," verzuchtte hij.
Overigens vraag ik me af of ik mijn beste werk nog wel zal schrijven.
Maar niet getreurd, dan zal mijn beste werk simpelweg behoren tot mijn omvangrijke opera non scripta (mijn niet geschreven werken).