Het hele jaar door is de stemming een tikje melancholiek, omdat 1999 het laatste jaar is van een periode van duizend jaar. Er wordt gedanst en gezongen in het café en gedronken. Proost! Champagnekurken vliegen door de lucht en nu en dan blaast iemand op een toeter die vreemd genoeg klinkt als twee toeters.
Te midden van al dat liederlijke gedrag blijft één man recht overeind als een pilaar van menselijke waardigheid en dat is K. Hij wordt een boekenwurm genoemd omdat hij altijd met z'n neus in de boeken zit. Twintig jaar geleden trouwde hij met een Parisienne, maar het bleek dat hij niet tegen intimiteit kon en sindsdien leeft hij alleen.
Hij komt elke dag. Soms beledigt hij iemand. Dan maakt hij meteen zijn excuses, hoewel het bekend is dat excuses maken moeilijk is en voor sommigen zelfs onmogelijk. Soms maken we ons zorgen over hem, maar hij zegt: "Jullie hoeven je over mij echt geen zorgen te maken." Dus dat doen we niet meer.
Hij zit vol verhalen uit boeken. Ik weet niet wat eigenaardiger is, iemand die ongelofelijk veel heeft beleefd maar nooit eens een mooi verhaal vertelt, of iemand die nooit wat beleeft en het ene na het andere mooie verhaal vertelt. Ik zou werkelijk niet kunnen zeggen welke van de twee nu de saaie is en welke de interessante. Hoe dit ook zij, K. is overal welkom, want in zijn hoofd zitten niet alleen mooie verhalen, maar ook mopjes, levenswijsheden en uitvoerige theorieën. Meisjes en vrouwen die in de liefdesproblemen zitten of zichzelf te dik vinden, gaan vaak met hem praten en bij hem uithuilen. Bij elke gemoedstoestand weet hij wel een passend citaat van Goethe, Schiller of Shakespeare. Niet de minsten! Als blijkt dat de groten der aarde dezelfde narigheid hebben meegemaakt, dan is het allemaal meteen minder erg.
K.'s werk is het met een minibusje van huis halen en naar hun werk brengen van mensen met een lichamelijk of geestelijk gebrek. Het is een bescheiden maar verantwoordelijke baan en hij is er hele dagen druk mee. Zijn lievelingsdrank is mescal, een Mexicaanse drank waar een wurm in zit. Als de wurm begint te rotten en weg te kwijnen, dan is de mescal niet meer goed. Maar zolang de wurm vet en sappig is, is de mescal heerlijk. Om indruk te maken op zijn gezelschap eet K. de wurm wel eens op. Dan eet onze boekenwurm een wurm. Hij heeft de mescal leren kennen door het boek Under the volcano van de schrijver Malcolm Lowry, dat handelt over een aan mescal verslaafde Britse consul en eindigt met de woorden: "Somebody threw a dead dog after him down the ravine." Het is dus niet perse een opmonterend boek, hoewel ook deze zin erin staat: "I have no house, only a shadow. Whenever you are in need of a shadow, my shadow is yours."
K. heeft meer talent voor vrolijkheid dan voor geluk. Hij drinkt onder het motto natura abhorret vacuum en zijn lach heeft de eigenschap lang na te klinken in je hoofd.
* Een tijdje geleden vond ik een stapel krantencolumns die ik eenentwintig jaar geleden, in het jaar 1999, schreef. Ze gingen over een café waar ik toen wel eens kwam en over enkele mensen die daar ook wel eens kwamen. Ik was de columns vergeten. Omdat ze zoete en bittere herinneringen bij me oproepen, wil ik ze graag opnieuw publiceren hier op Eeuwige Bouillon. Dit is de eerste column. Als m'n nieuw pc er is - de oude is ontploft - ga ik weer verder met de achtdelige serie Zeven dagen in Normandië.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten