Over W.

 

V

Ze zijn het echt

45.
Het leven is iets zeldzaams. Het is zeker niet iets krachtigs. Anders zou het vaker voorkomen, op miljoenen andere planeten.
Het niet-leven is veel krachtiger.

55.
Kun je verlangen naar de dood zoals naar de zee op een snikhete dag – koel, helder, moederlijk deinend, verfrissend?

55.
Het voelde goed om de straat op te gaan, langs de rivier te kuieren, naar China te vliegen of op een snikheet Italiaans perronnetje te wachten op de trein, rokend in de schaduw, leunend tegen zijn rugzak.

57.
Het schrikken als de telefoon gaat is behalve een psychisch ook een biologisch verschijnsel. Het is de schrik van de stilte over het lawaai, van het hert in het bos dat een tak hoort breken, van de bewoner over de inbreker, van de ballon over de naald, van het zijn over het binnendringen van het niet-zijn.
"Met P.," zei ik.

57.
Ik gaf de planten water op het balkon, de bamboe op het binnenplaatsje. Aan het einde van de middag ging ik zoals elke dag naar de supermarkt om voedsel te kopen.  

57.
"Ze zijn het, ze zijn het echt!" riep iemand toen W. en ik eraan kwamen lopen, schouder aan schouder, elk meer op z'n gemak met de ander dan alleen.