Over zonlicht

Ik lag in de Spaanse zon met mijn ogen dicht. 
En af en toe schoven er wolken voor de zon.
Achter mijn oogleden (aan de binnenkant van mijn  oogleden) zag ik de in en uit beeld schuivende lepelachtige vormpjes die ik al mijn hele leven zie in soortgelijke omstandigheden.
Zie het filmpje hieronder.
In werkelijkheid gaat het er sneller en langzamer, beveriger en vloeiender aan toe.
En ook pulserender en transparanter.
De lepelvormpjes – die vaak ook zelf nog veranderen van vorm – drijven of zweven rond in een steeds van kleur wisselende achtergrond, al naar gelang de intensiteit van het zonlicht.