Over moed en bovenmenselijkheid

Ik ben nu een week gestopt met roken.
Ook ben ik gestopt met het slikken van de champix-pillen. Die zijn misschien nuttig bij het stoppen, maar niet bij het gestopt-zijn. En ze zijn ook niet bevorderlijk voor een bepaalde belangrijke activiteit in het leven van de man (een activiteit waarover ik liever niet wil uitweiden, omdat het behoort tot het privéleven).
Gestopt-zijn met roken is niet zo moeilijk als vaak wordt aangenomen. Je hoort vaak dat het moeilijker is dan stoppen met heroïne spuiten.
Met heroïne spuiten heb ik geen ervaring. Ik heb wel een poosje cocaïne gesnoven, in de tijd dat dat het genotmiddel in de mode was onder hard werkende mensen, een groep waartoe ik mijzelf nooit heb willen rekenen. De cocaïne had een vrolijk makende uitwerking. Maar waar had ik het over? O ja, over het stoppen met roken.
Het komt de sigarettenindustrie natuurlijk goed uit dat hierover een moeilijkheidsmythe is ontstaan. Hoe zwaar het is en wat een moed en bovenmenselijke krachtsinspanning en wilsinspanning ervoor nodig zijn om het vol te houden. Dat maakt het stoppen met roken tot iets waar de meeste rokers liever van afzien.
Aan de andere kant is het ook weer gevaarlijk dat het helemaal niet zo moeilijk is. Want als het niet moeilijk is, heb je niks om je heroïsch over te voelen.