Over dagdromen

1.
Een mens kan tegelijkertijd veel willen en niks doen.
Het is opvallend dat er geen automatisme in de hersenen of het zenuw-stelsel bestaat dat deze combinatie uitsluit (zoals het uitgesloten is om, bijvoorbeeld, tegelijkertijd te slapen en wakker te zijn). 

2. 
Een vaak voorkomende vorm van tegelijkertijd veel willen en niks doen is het dagdromen.
Het is aangenaam om je over te geven aan deze vorm van tijdverspilling.
De menselijke soort is misschien helemaal niet ingesteld op zelfbehoud, zoals Darwin beweert, maar op zelfverkwisting. Dat zou niet gek zijn en een hoop verklaren.

3.
De dagdromer verschilt vooral van de zogenoemde doener op het gebied van de perceptie van tijd.
Sommige mensen worden geboren met het gevoel dat ze maar weinig tijd hebben. Anderen met het gevoel dat de hun bemeten tijd oneindig is.
Onder die laatsten bevinden zich de dagdromers, de besluitelozen en de knagers aan eigen vleugels. 

5.
Ik vermoed dat het dagdromen, het besluiteloos-zijn en het knagen aan eigen vleugels ophoudt wanneer het besef van de eindigheid (de twijfel aan de onsterfelijkheid!) zich aandient.

Uit de serie Bijdrage aan een psychologie op basis van onze perceptie van tijd
Uit de serie De tijd

Ik hoorde de sirenes van meerdere ambulances

De zon scheen.
Het was warm.
Plotseling sloeg het weer om.
Zware en donkere wolken dreven het luchtruim binnen.
Het begon te regenen.
Ik hoorde in de verte de sirenes van meerdere ambulances.
Het was niet de eerste keer dat ik in de verte de sirenes van meerdere ambulances hoorde bij een plotselinge omslag van het weer.

Over optimisme en pessimisme in Bulgarije

Ivan Krastev de Bulgaar (1965)

In Bulgarije betekenen optimisme en pessimisme iets anders dan in West-Europa.
In Bulgarije is een pessimist iemand die gelooft dat de situatie onmogelijk nog erger kan worden.
Een optimist is iemand die er vertrouwen in heeft dat de situatie wel degelijk nog erger kan worden.
Dit zei Ivan Krastev de Bulgaar, die een optimist is.

Ik trad naderbij

Er stond grofvuil bij een ondergrondse vuilnisbak.
Dat is op zich niets bijzonders, maar in onze buurt mogen we alleen op vrijdag grofvuil aan de straat zetten.
En het was geen vrijdag, het was donderdag.
Van een afstand zag ik dat er op het afval een gele stikker was geplakt.
Ik trad naderbij om te zien of het misschien een stikker van hogerhand betrof.
In onze buurt worden door allerlei instanties nogal imponerende stikkers op spullen geplakt, zoals een stikker met de tekst Dit hoort hier niet te staan als iets ergens staat waar het volgens de instanties, eh, niet hoort te staan.
Of een stikker met daarop Deze fiets wordt over twee weken weggehaald als ergens een fiets staat die een wrak is.
Inderdaad bleek het te gaan om een stikker van hogerhand, namelijk van de Dienst Handhaving, kortweg de Handhaving.
Er stond op geschreven: "Dit afval is gecontroleerd door de Handhaving. Het wordt verwijderd op de aangewezen inzameldag."

In de straat van P. is een woord neergestort

In de straat waar P. woont is een woord neergestort.
P. ontdekte de catastrofe vanmiddag.
Het is nog niet bekend om welk woord het gaat.

Af en toe bracht hij een aardig weetje ter sprake

De neef was nooit getrouwd omdat zijn hart al op jonge leeftijd was gebroken.
Hij sprak zelden.
In gezelschap bracht hij af en toe een korte anekdote of een aardig weetje ter sprake.
"Weet je dat Chinezen hersenen eten uit de opengezaagde schedels van levende aapjes?"
Na een geschokte stilte kwamen de gesprekken dan weer op gang en de neef deed er het zwijgen toe, tot er opnieuw zo'n weetje in hem opkwam.
Toen hij al ver in de zeventig was trouwde hij alsnog met het meisje dat in zijn jeugd zijn hart had gebroken.

F. heeft gezegd dat koeien gebouwen zijn

Vanmorgen stond ik op met negatieve gedachten.
Er was geen enkele reden voor zulke gedachten.
Het was prachtig weer, koel nog, maar met een belofte van hitte in de lucht.
Ik had er zin in.
Waarin?
Dat weet ik niet precies.
Ik had er gewoon zin in.
En toch dacht ik de negatieve gedachten.
Het deed me op een of andere manier plezier.
Het viel me op, bij het vroege opstaan, dat er geen vogels te horen waren. Wel hoorde ik het stromen van het verkeer over de ringweg, in de verte. Het leek net een rivier.
Bij K., die aan de rand van een weiland in een bos woont, maken de vogels 's ochtends zoveel lawaai dat je wel kunt spreken van een concert. Vroeger stonden er koeien in het weiland, maar de boer heeft een hersenbloeding gehad en nu heeft hij al zijn koeien weggedaan. Daardoor hoor je geen geloei meer, wat jammer is, vind ik. (F. heeft gezegd dat koeien gebouwen zijn).
De boer kijkt nu de hele dag tv.

Is het nog wel de moeite waard?

Longen (gezonde)

1.
De polikliniek voor het stoppen met roken zit in een ziekenhuis aan de overkant van het IJ.
Ik was er vandaag voor metingen aan mijn twee longen.
Voordat de polikliniek je gaat helpen met stoppen, willen de artsen eerst onderzoeken of het nog wel de moeite waard is.
Terwijl ik zat te wachten tot ik aan de beurt was, las ik het tijdschrift De Kampioen.  

2.
De longarts kon aan het volume, de zuigkracht en de souplesse van mijn longen zien dat ik veertig jaar had gerookt.
En hij kon het ook aan de stootkracht zien.
Maar, zei hij: "Als je nu stopt is er niks aan de hand en kun je nog makkelijk marathons lopen als je dat zou willen."
Dat laatste is niet het geval. Langdurig hardlopen is slecht voor de gezondheid. 

Wat zullen we nu eens gaan doen?

M. (12) en Z. (8) waren een week uit logeren bij hun opa en oma.
Na een paar dagen zei M. (41) tegen mij: "Wat zullen we nu eens gaan doen?"
We zaten op de bank.

Kijk, daar in de struiken

Z. (8), fluisterend, ernstig: "Kijk, daar in de struiken is een zwerversnest. Zie je het? Er liggen een paar dekens. De zwervers zijn er nu niet. Ik denk dat ze op jacht zijn."

Over verandering

Familiewapen van Giuseppe Tomasi di Lampedusa

"Als we willen dat alles blijft zoals het is, moet alles anders worden. Ben ik duidelijk?"

 

 

 

 



Giuseppe Tomasi di Lampedusa

Hoe de voetballer Xavier Hernandez Creus aan zijn bijnaam kwam

Xavi in het stadion Camp Nou

1.
Xavier Hernandez Creus is een van de drie beste voetballers van de wereld. De andere twee zijn Andrés Iniesta en Lionel Messi.
Zij spelen alle drie bij Barcelona.
Zij zijn het hart van Barcelona.
De bijnaam van Andrés Iniesta is Het Bleekgezicht.
De bijnaam van Lionel Messi is De Vlo.
Xavi's bijnaam is al sinds zijn jeugd Penishaar (Pelopo).  

2.
Deze week moest ik denken aan mijn jeugdvriend R.. Eigenlijk was hij meer een kennis.
Ik kende hem van mijn zesde tot mijn elfde jaar.
We waren even oud en hij bezat een kraai. Zo bijzonder was dat achteraf nou ook weer niet.
R. had dik zwart haar net als Xavi. Zijn wenkbrauwen waren dik en zwart net als die van Xavi en er verscheen al rond zijn elfde jaar haar op zijn wangen en op zijn kin.
We gingen wel eens samen naar het zwembad met nog een paar andere kennissen. 

3.
Op een dag was het zo druk in het zwembad dat er niet voldoende kleedhokjes vrij waren om er elk apart een te nemen en ik belandde met R. in een kleedhokje. Wat ik daar zag was zo opzienbarend dat ik het thuis gewoon niet voor me kon houden. R. had niet alleen op zijn hoofd een enorme bos zwart haar!
Zo ongeveer, denk ik, moet de voetballer Xavi Hernandez Creus aan zijn opmerkelijke bijnaam gekomen zijn.

 

 Xavi in het stadion Nou Camp

Het Kremlin heeft ouderwetse schrijfmachines besteld

In de krant las ik:
"Meer windmolens op zee."
Ik moest hierdoor denken aan de vernuftige edelman Don Quichot van La Mancha, die zoals bekend niet helemaal goed bij zijn hoofd was en windmolens voor vijandige reuzen aanzag.
Naast het bericht over windmolens stond het bericht dat het Kremlin ouderwetse schrijfmachines heeft besteld.
Wie straks langs het Kremlin loopt zal de machines horen ratelen.
De machines moeten dienen als afweersysteem tegen elektronische spionage.
Ik ga ook een ouderwetse schrijfmachine bestellen.
En ook een kleine drukpers en een oude stencilmachine.
In de toekomst zal deze blog alleen nog maar op papier verschijnen.

Over teruggave

P. zat aan de rand van de zee met zijn voeten in het zand.
Er dreef een plastic zakje in de branding.
Telkens kwam het zakje naar hem toe en dan dreef het weer van hem weg.
Tenslotte bleef het voor zijn voeten in het zand liggen.

Schicken Sie doch das Geld

Het beeldmerk van de Zil (ЗиЛ)

Ik hoorde een kras verhaal over een vriend van mijn vader.
Hij was een wiskundige.
Hij kwam bijna dagelijks bij mijn vader over de vloer, zoals wel meer mensen (mijn vader had altijd veel gasten; dan gingen ze praten en drinken).
Hij was jonger dan mijn vader, ik denk dat hij ongeveer half zo oud was. Hij hield van snelle auto's, waarin hij veel harder reed dan wettelijk was toegestaan.
Mijn vader hield juist van Wartburgen en Zillen (gepantserde auto's voor Sovjetleiders).
Toch konden ze het goed met elkaar vinden.
Wat hij precies deed wist ik niet. Wel had hij me eens verteld dat hij "zo nu en dan" slecht lopende bedrijven opkocht en daarna in stukjes weer verkocht. Een keer hoorde ik hem zeggen aan de telefoon: "Schicken Sie doch das Geld."
Hij had een hond. Die nam hij overal mee naar toe, behalve naar belangrijke zakenafspraken.
Op een avond kregen we bericht dat hij een auto-ongeluk had gehad. Hij was met 200 kilometer per uur uit de bocht gevlogen en tegen een boom tot stilstand gekomen. Hij en de hond leefden nog. Door de klap was de bril van zijn neus gevlogen, en – dit is het krasse – precies op de neus van de hond beland.

Het universum en ik / Hoe de zon vandaag mijn sigaret aanstak

Over oude mannen

Tony Bennett (87)

Oude mannen zijn de aristocraten onder de zangers.

Elk jaar om deze tijd

Omslag van het album Beggars
Banquet (1968) van de Rolling Stones

In Glastonbury traden zaterdagavond de Rolling Stones op.
Elk jaar om deze tijd wordt in Glastonbury het grootste openluchtfestival ter wereld gehouden.
Dus niet het kleinste, maar het grootste.
Je kon goed zien hoe oud de Stones waren geworden.
Ik kreeg een gevoel van deernis.