Ze gingen meteen schommelen

We waren bij mijn tante in B.
We vierden haar 75-ste verjaardag.
M. en Z. ontmoetten daar hun achternichtje D., die ze lang niet gezien hadden.
Het was een vrolijk weerzien.
Ze gingen meteen schommelen.
De touwen waren zo hoog aan de boom bevestigd, dat het wel leek alsof de schommel vanzelf bewoog als een slinger van Foucault.
Later op de avond zaten ze op de bank, tegen elkaar aangeleund.
"En, hoe was het weerzien?" vroeg ik in de auto terug naar huis.
"O, heel erg leuk," zei Z., "we kunnen tegen elkaar aanleunen."
Mooi gezegd.

Z. (13) en Z (8). maaien het gras

De persoon in kwestie werd de zaal uitgedragen

De arm van onze oudste dochter (de
smurf van onze oudste smurf)

Vandaag was het afscheidstoneelstuk van M (12).
Afscheid van de lagere school bedoel ik.
Ze speelde een smurf.
Het was warm en benauwd in de zaal en er was niet beknibbeld op de tijd.
Tegen het einde viel er iemand flauw in het publiek.
De persoon in kwestie werd de zaal uit gedragen.

Wat een flaporen had Gandhi

Ghandi (standbeeld)

Er was een programma over India op tv.
De camera's filmden allerlei typisch Indiase verschijnselen zoals rivieren, vrouwen en koeien.
In de stad Pondicherri werd een standbeeld van Gandhi gefilmd.
Wat een flaporen had Gandhi zeg.

Bach praat tegen je

Glenn Gould

Mijn vader zei over de muziek van Bach: "Bach praat tegen je."
Ik ken geen betere omschrijving van die muziek.
Je moet de toccata's eens opzetten, gespeeld door Glenn Gould.
Net of er iemand tegen je zit te kletsen.
Ook de literatuur kent een paar goddelijke kletskousen.
Gogol, Rabelais, Montaigne.
Zoals zij wil ik ook schrijven.
Tegen een muurtje geleund er wat op los babbelen.
Dit is moeilijk.

Mijn longen doen het nog goed

Bacterie

Ik hoestte.
Ik ging naar mijn dokter.
Het was een hoest die ik al eens eerder had gehoest.
Ik heb een hekel aan hoesten.
Mijn dokter luisterde naar mijn longen. Zij kon niks vinden dat duidde op een longontsteking.
Zij vermoedde dat zich een bacterie had genesteld in mijn longen.
Ik zie mijn lichaam niet graag als iets waarin een ander lichaampje, vijandig of vriendelijk, zich zomaar kan nestelen.
Mijn dokter ging ook de zuurstofsaturatie meten, dat is de effectiviteit van de ademhaling.
Ik moest een paar keer diep ademhalen, waarna zij de saturatiemeter op de top van mijn wijsvinger plaatste. Die gaf een uitslag van 99%. Mijn longen doen het dus nog goed, ondanks de bacterie en een heel leven roken.
Een mooi moment om te stoppen. Met roken, bedoel ik, niet met leven.

Over schoenen

"Die!"

"Deze?"
"Nee, die heeft A. al."
"Deze dan?"
"Die heeft S. al."
"En deze?"
"Ja, maar die heeft W. al. Ik wil die!"
"Maar die vond je toch niet mooi?"
"Nou én?"



Gesprekje met Z. (8)

Heb je wel eens een middag aan de oever van de IJssel gezeten?

Als ik nieuwe goden ga scheppen dan zal ik beginnen met een riviergodje.
Het stromen van rivieren is indrukwekkend.
Heb je wel eens een middag aan de oever van de IJssel gezeten?
Nee?
Dan moet je dat eens doen, dan weet je wat ik bedoel.
Ik ken geen rivier die zo mooi stroomt als de IJssel. Hij stroomt krachtig en onweerstaanbaar maar ook heel beweeglijk en lichtvoetig en met een vriendelijk laisser faire lasser passer.
Langzaam maar zeker wordt de enorme, onstuitbaar stromende watermacht vaardig over je geest. Vastgeroeste rottigheid in je kop raakt los en stroomt mee met de rivier.
Is de rivier dan niet genoeg, zul je misschien denken? Zijn daar wel godjes bij nodig?

Rozenkrans

Niemand kan meer een greintje schuld verdragen.
Bij het kleinste spatje op het schuldvrije blazoen is er meteen een totale opstand van de persoon.
Komt het doordat er geen magische (religieuze) rituelen meer zijn om de onaangename schuld-gevoelens langs formeel-bovennatuurlijke weg af te voeren?
Hebben wij de wonderbaarlijke, imaginaire, onuitputtelijke goden misschien toch nodig voor onze geestelijke gezondheid?

Overal waar de man ging, ging ook de vrouw

De gesluierde vrouw liep twee meter achter de man in djellaba.
Ze hoorden bij elkaar. 
Overal waar de man ging, ging ook de vrouw. 
Ik kon goed zien wat er tussen hen gebeurde.
Er gebeurde niets.
De man keek niet één keer om of zijn vrouw er nog wel was.
Bij de winkel met hoge hakken, minirokjes en korte truitjes wierp de vrouw een blik in de etalage
Ze kon zo naar binnen glippen en haar sluiers afwerpen.
Ze kon zo een kort truitje, een minirokje en hoge hakken aantrekken.

Een middag op het land

We lagen in het gras.
Er waren flessen gekoelde witte wijn in wijnkoelers.
Af en toe schoten we met de windbuks op een blikje bier of een blikje cola.
Wat konden we anders doen?
De zon scheen.
Het was zeer warm.
De paarse rododendron stond in zomerse bloei.
Omhoog kijkend zagen we tussen de ritselende boomtoppen de heldere blauwe lucht.
Om vier uur in de middag ronkte er een vliegtuigje over.

Het leven stroomde terug in ons huis

Huiselijk tafereel, Frans Moormans, 1874

Internet was er een paar dagen af.
Het leven stroomde terug in ons huis.
We keken naar een tv-programma voor de hele familie.
Op de radio was vrolijke dansmuziek.
Er werd piano gespeeld op de elektrische piano (met ingebouwd applaus).
Boeken werden opengeslagen op de bladzijde waar ze jaren geleden waren dichtgeslagen.
Gesprekken kwamen langzaam weer op gang.
Mijn dochters, vertelden ze, zijn vrij gelukkig; de oudste gaat al naar de middelbare school!

De computer kijkt terug

"Het heelal kijkt terug"

Deze foto werd in 1968 genomen vanuit het ruimteschip Apollo 8 door William Anders de astronaut (hij ging als gelovige de ruimte in en keerde als ongelovige op aarde terug).
Toen de foto in de kranten verscheen schreef iemand: "Het heelal kijkt terug."
Zo is het ook met de computer.
Ik begrijp niet waarom iedereen geschokt is over de onthullingen van Edward Snowden.

Wij zijn dag en nacht bezig op de computer en de computer is dag en nacht bezig met ons.
De computer kijkt terug.

Als er van de tennisser Rafael Nadal alleen nog maar een hand over zou zijn

De hand van de terminator

Vanmiddag speelt de tennisser Rafael Nadal in de finale van Roland Garros.
Wat een zenuwpees is hij en wat bijgelovig is hij.
Hij moet van zichzelf zijn flesjes precies naast elkaar op de grond zetten met de etiketten naar de camera's gericht.
Hij mag van zichzelf niet op de lijnen stappen.
Hij moet telkens zijn onderbroek uit de bilspleet halen.
Hij moet telkens zijn haar op een speciale manier achter zijn oren doen.
Hij moet telkens zeven keer zijn neus beroeren.
Hij moet telkens elf keer de bal stuiteren.
Hij moet de tegenstander altijd voor laten gaan bij het wisselen van speelhelft. 
Hij mag nooit opgeven.
Als er van Rafael Nadal alleen nog maar een hand over zou zijn, zoals van the terminator, dan zou die ene hand, als een grote vogelspin voorkruipend over de baan, op zoek gaan naar een racket om de tegenstander te verslaan.

Nu het Westen economisch niet langer de dienst uitmaakt

De inzending van Ai Weiwei

Op de Biënnale van Venetië zijn veel kunstwerken te zien die niet overeenstemmen met het Westerse schoonheids-ideaal.
Dit is een teken dat het Westerse schoonheids-ideaal wereldwijd aan kracht begint in te boeten.
Dit komt doordat het Westen economisch niet langer de dienst uitmaakt in de wereld.
Dit stond vandaag in de krant.

Als ik dood ben

Computerspelletje

"Kom je eten?" "Ik kom zo."
"Nee, nu."
"Als ik dood ben, ok?"
"Hoe lang duurt dat nog?"
"Nog heel even."

Er vloog een vliegtuigje over ons huis

Er vloog een klein zilveren vliegtuig met ronkende motor over ons huis vandaag, blikkerend in het zonlicht.
Aankondiging van de zomer, van alle zomers.

Ze waren elkaars gelijken

De tatoeage op Wawrinka's arm

Stanislas Wawrinka is een zeer goede tennisser.
Hij is een jeugdvriend van Roger Federer.
Toen ze jong waren oefenden ze veel samen.
Ze waren elkaars gelijken.
Later werd Roger Federer de beste tennisser van de wereld en Stanislas Wawrinka, wie kent hem?
Een paar maanden geleden liet Wawrinka de volgende tatoeage op zijn arm zetten: "Ever tried. Ever failed. No matter. Try Again. Fail again. Fail better."

Dit komt uit de korte tekst Worstward Ho van Samuel Beckett. 
En Wawrinka begon te winnen.

Ik overweeg om in actie te komen

De smaakkundigen van Albert Heijn hebben de smaak van de vruchtenmix veranderd.
Nu lusten M. en Z. het niet meer.
Twaalf jaar smaakte de vruchtenmix hetzelfde.
Nooit was er iets onbekends aan te bespeuren.
M. en Z. konden de vruchtenmix drinken zonder op hun hoede te zijn. Wat een luxe in een wereld die in vernieuwing de oplossing ziet voor alles!
Ik ben niet iemand die actie voert tegen veranderingen.
Ik zie het onvermijdelijke van veranderingen in.
Het onvermijdelijke beschouw ik als het goede – een anti-fragiele meegaandheid of luiheid (amor fati) die me ongeschikt maakt voor welke vorm van protest dan ook.
Maar als de oude vertrouwde smaak van de vruchtenmix niet terugkomt overweeg ik om, eh, in actie te komen.

Over vorm en tijd

McEnroe vs Connors 6-1 6-1 6-2

Op zondag 8 juli 1984 speelden John McEnroe en Jimmy Connors tegen elkaar in de finale van Wimbledon.
Het was heet.
Het was dertig graden.
Jimmy Connors sloeg harder dan welke speler ook.
Maar John McEnroe was in vorm en hij zag de ballen heel langzaam op zich af komen als in slow motion of als in water.
Hij had alle tijd.

Uit de serie Bijdrage aan een psychologie op basis van onze perceptie van tijd
Uit de serie De tijd