Dat kon hij niet, zei hij

Voorstelling in blauw van de Big Bang

Een paar dagen geleden was de theoretisch sterrenkundige Vincent Icke te gast in een praatprogramma op tv.
Hem werd gevraagd iets te vertellen over het niets. Hij vertelde dat er vóór de Big Bang niets was.
Vervolgens werd hem gevraagd om het niets van vóór de Big Bang te beschrijven.
Dat kon hij niet, zei hij.
Of hij het toch wilde proberen, werd hem gevraagd.
Hij probeerde het – maar nee, kon hij niet.
Hoe was het mogelijk – andere vraag dan maar – dat uit het niets iets was ontstaan?
Wist niet.
In een vorig tijdperk – of in een sketch van Monty Python – zou op dat moment de Spaanse Inquisitie zijn binnengestormd.
God heeft immers de wereld uit het niets geschapen (creatio ex nihilo)!
Toch is het niets van de wetenschap een beetje anders dan het niets van het monotheïsme. Vincent Icke's niets heeft namelijk geen god meer nodig, het is zelf creatief geworden.
Hoe dan?
Wist niet.
De antieken vonden het niets een dwaze uitvinding.* Ze zeiden: uit niets kan niets voortkomen (ex nihilo nihil fit).  

* Voordat de monotheïsten het Ene en Enige uitvonden, moesten ze eerst het Niets uitvinden. Dat is misschien wel hun noodlottigste prestatie.