 |
| Prins der Nederlanden Claus van Amsberg |
Bij Claus van Amsberg had ik vaak de indruk dat hij zich mentaal had opgerold, als een egel. Er kwam wel geluid uit hem als je een microfoon bij hem hield, maar het klonk altijd gesmoord, als van onder een kussen.
Hij liep wat gebogen, scharrelend, tastend – alsof hij de weg kwijt was.
Later, door zijn ziekte, werden zijn bewegingen haast mechanisch, als van een opwindspeelgoed. Beatrix moest hem nu en dan een zetje de goede kant op geven of hem tegenhouden als hij van een podium af dreigde te lopen.
Iets van dat houterige, verstijfde, opgerolde zie je ook wel bij de aanstaande koning, maar fysiek en "kinetisch" is hij toch een ander type. Hij is sterker, groter, zwaarder, hij beweegt soepeler.
En er is hem in de afgelopen maanden iets gelukt is wat zijn vader nooit lukte. Hij heeft zich, zo lijkt het, onder druk van de abdicatie, neergelegd bij zijn lot. Dat is geen gemakkelijk kunstje, en het geeft hem iets koninklijks.
Maar ach, wat weet ik er eigenlijk van? Ik ken de koninklijke familie alleen van de televisie.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten