Het glinsterende web van de geduldige dromer

Ik ben altijd onder de indruk geweest van het schaakspel van Anatoli Karpov. In de tijd van zijn kampioenschapsmatches met Kasparov was ik voor hem. Wat een mooie naam is Anatoli Karpov. Ik heb niet zo heel veel verstand van schaken zeg ik er meteen bij, maar ik hield erg van de schoonheid van Anatoli's langzame spel. Kleine zetjes, nooit een groot gebaar. Geen drama. Hij speelde als een dichter, even behoedzaam als trefzeker, even "slaperig" als meedogenloos. Zijn tegenstanders moeten het gevoel hebben gehad dat ze zich met elke zet – hoe briljant ook – verder verstrikten in het glinsterende web van de raadselachtige, geduldige dromer aan de andere kant van het bord. Je zou kunnen zeggen dat het eindspel bij hem al begon bij de openingszet. Een computerwetenschapper heeft nu aangetoond dat computers Karpov minder goed "begrijpen" dan Kasparov of Fischer: "When it comes to slowly improving the position, no computer would be as good as Karpov."