zaterdag 29 oktober 2011

Het nummer bestaat niet meer

Onze telefoon in 1971 (ongeveer)
1.
Door de gedichten van Gerrit Achterberg moest ik denken aan mijn vader.
En aan zijn dood bijna twintig jaar geleden en hoe we zijn huis opruimden. 

2.
Mijn vader was een lezer van boeken.
Hij maakte vaak aantekeningen in de boeken.
Sommige aantekeningen schreef hij op losse papiertjes, sommige met potlood op de bladzijde
.  
Hij had een schuin handschrift.

3.
Vandaag sloeg ik zijn boek met de verzamelde gedichten van Gerrit Achterberg open.
Er viel een kartonnetje uit met ons telefoonnummer van veertig jaar geleden erop.
Het nummer bestaat niet meer (het is verouderd).
Als je het toch belt krijg je mij aan de lijn, 13 jaar. Als ik tenminste mag opnemen van mijn moeder.

Mag het licht uit?

De werkkamer van Harry Mulisch wordt een museum.
Er stonden foto's van de werkkamer in de krant.
Op de foto's zijn de lampen aan.
Ik moest denken
aan de laatste regel van Gerrit Achterbergs gedicht Antimaterie.
"Om u te vragen of het licht uit kan, de anti-chambre dicht."

donderdag 27 oktober 2011

Ze wil de hele tijd bij ons zitten

Onze poes is veranderd door de mislukte zwangerschap. Ze is aanhankelijker dan ze ooit geweest is en er is iets vragends in haar gemiauw geslopen: "Miauw?"
Vroeger was het: "Miauw!"
Ze wil de hele tijd bij ons zitten. Dat wilde ze altijd al, maar voorheen was ze niet zo vasthoudend. Ze heeft zelfs een poging ondernomen om op mijn hoofd te gaan zitten. Ik lag te slapen op de bank en ik werd wakker doordat ze pogingen deed om erop te gaan zitten.

donderdag 20 oktober 2011

Over het victory-teken

... of met de handpalm naar binnen?

woensdag 19 oktober 2011

Over het victory-teken

Het is me niet duidelijk wat nu eigenlijk de juiste versie is van Churchills Victory-teken. Met de handpalm naar buiten...


Wat een goed idee (al zeg ik het zelf)

François Rabelais (1483/94-1553) met vierkante baret
Er komt een Rabelaisprijs voor moralinevrije literatuur
.
De prijs is ingesteld door de KNSM Sociëteit en wordt uitgereikt op de KNSM
Sociëteit.
Moralinevrije literatuur is zeer zeldzaam. Ongeveer zo zeldzaam als goud of als zeer goede voetballers.
Het is mogelijk dat de prijs maar één of twee keer per eeuw wordt uitgereikt.

De prijs is een vierkante baret.*

* De vierkante baret die Rabelais op portretten draagt heeft hij vermoedelijk nooit in het echt gedragen.

dinsdag 18 oktober 2011

Ik verkoop geen gratis worsten, daar zijn ze te lekker voor

Nog niet zo lang geleden was op de KNSM Sociëteit Fredie Beckmans te gast, met in zijn kielzog zowat de hele worstelite van Nederland. Het was een legendarische avond. Ook "Meneer Wateetons" was er. Hij zat vooraan, voor zover dat mogelijk is in een opstelling zonder kop of staart, en hij lette goed op wat Fredie allemaal zei en deed. Terecht, want Fredie is een geleerde op het gebied van worst. Ook heeft hij een mooie worsttatoeage op zijn arm. Hij stroopte zijn mouw op om de tatoeage aan de barkeepster te laten zien.
Hij wilde nog meer getatoeëerde lichaamsdelen ontbloten, maar dat vond ik niet goed.

We aten door Diny Schouten gemaakte worst, die erg lekker was. We kregen een stukje Zwitserse legerpaardenworst en speciale zuurkool en Fredie hield ook nog een verkiezing waarbij de worstheilige van het jaar gekozen werd.
Deze week staat er een verhaal van hem in de Amsterdamse Daklozenkrant die ik heb gekocht van een man die regelmatig bij de ingang van de Albert Heijn aan de Oostelijke Handelskade staat. Als hij er niet staat, dan staat er een vrouw. Zij is mooi opgemaakt en goed gekleed en zij heeft een glimmend rode lach van de lipgloss.
Als je dat verhaal van Fredie leest, dan weet je meteen dat er in de Lage Landen maar één schrijver is die de eretitel "Erfgenaam van Rabelais" verdient, en dat is Fredie Beckmans. Zijn verhaal had zo in Gargantua en Pantagruel gekund.
Hier een stukje uit Fredie Beckmans' verhaal, zodat je weet wat ik bedoel:
"Mijn vriend Harry had een kunstenaarsclub en deelde iedere donderdagavond gratis leverworst en ossenworst uit. Toen hij die leverworst en ossenworst een keer bij slagerij Rodrigues ging kopen, wilde de lieve oude megadikke slager weten wat Harry met zoveel worsten van dezelfde soort ging doen. Had hij soms zelf een slagerij? (Harry lijkt wel een beetje op een slager). En ging hij die worsten soms stiekem onder zijn eigen naam verkopen? Harry vertelde de slager over zijn kunstenaarsclub en dat hij de worst 's avonds in dikke plakken gesneden gratis wilde uitdelen. Fout. Rodrigues griste de worsten weer van de toonbank. 'Ik verkoop geen gratis worsten, daar zijn ze te lekker voor.' Die man was al dik in de zeventig, maar nog heel scherp."

Over mensenhanden

"En mensenhanden hebben geen andere zin dan ondergrondse wortels na te bootsen."

 
 
 
 
 
 
 

 
 
Federico García Lorca

Je bent een duizend

Dit is een raket. OK?
Als je dat niet gelooft
ben je een duizend. OK?
Dat ben je.
een raket.
Egt 
waar!!!!!
Weet je waarom
ik dat zeg?
Omdat je dan
een meeljoen
bent.
IJnt.

OK?

Uit: het verzamelde werk van Z. (7)

zaterdag 15 oktober 2011

Over Montgomery's overwinningen

Britse soldaten in een zandstorm bij El Alamein
Tijdens mijn studie had ik de indruk dat er in de boeken over de krijgs-geschiedenis van de Tweede Wereldoorlog informatie ontbrak.
Het leidde ertoe dat ik me van het onderwerp afkeerde.
Hoe kwam het bijvoorbeeld dat generaal Montgomery won van woestijnvos Rommel in de slag bij El Alamein in Noord-Afrika?
Er waren allerlei verklaringen voor in de boeken: het genie van generaal Montgomery bijvoorbeeld.
Inmiddels is bekend dat Montgomery’s overwinningen in de woestijn te danken waren aan het genie van de wiskundige Alan Turing. Zijn machine ontcijferde alle gecodeerde militaire berichten van de Duitsers, waardoor de dappere generaal precies op de hoogte was van de posities en de plannen van Rommels Duitse leger.
Wat ontbrak in mijn studieboeken was de machine van Alan Turing.
Het werk van Alan Turing op Bletchley Park moest dertig jaar geheim blijven, tot 1975.
In 1979 ging ik studeren. Toen was de informatie in de boeken nog niet aangepast.

donderdag 13 oktober 2011

Ik weet niet meer waar het over ging

"Soms vertelt de schaduw je meer dan het voorwerp."
Iemand zei dit.
Ik weet niet meer wie.
Waar het precies over ging weet ik ook niet meer.
Maar ik heb het onthouden.

Hm, zou dit de parking zijn?


"Hm, zou dit de parking zijn?"

Uit de serie Hm.
Eerdere afleveringen verschenen op 11-11-10 en 15-09-10.

dinsdag 11 oktober 2011

De ondergang krijgt altijd weer een herkansing

Schaduw van een lifter
Volgens dominee Harold Camping had de ondergang van de wereld moeten plaatsvinden op 21 mei.
Het gebeurde niet.
De vier paarden van de Apocalyps hielden weer halt.
Dominee Camping had zich verrekend, zei hij. De juiste datum was 21 oktober 2011.

De ondergang krijgt altijd weer een herkansing.
Op vrijdag 21 oktober viert de KNSM Sociëteit een feestje ter ere van alle ondergangen én het hardnekkig voortbestaan van de wereld.

Met Eddie Kagie, Edgar Allan Poe, levende muziek, een filosofie van de tijd en nog meer.
Mocht de ondergang dit keer daadwerkelijk plaatsvinden, dan krijgt iedereen het Transgalactisch Liftershandboek cadeau en gaat het feestje rondom het voortbestaan niet door.
Aanvang doodlopend buffet: rond 20.00 uur

zaterdag 8 oktober 2011

Openen als volgt

Raaf
Hier is de vertaling door Google Translate van een fragment uit de Engelse Wikipedia over het gedicht The Raven door Edgar Allen Poe:
"De Raven, door Edgar Allan Poe, is een van de gedichten ooit geschreven. Voor het eerst gepubli-ceerd 1845, werd al snel herdrukt en het geven van zijn auteur onmiddellijke en blijvende roem. Openen als volgt: 'Once upon a midnight saai...'"
Google Translate moet nog veel leren.

Over buikdanseressen

"Heb je het niet koud?" vroeg ik aan Z. (7).
Ze zat nogal schaars gekleed aan tafel.
"Buikdanseressen hebben het nooit koud," antwoordde ze.

Het glinsterende web van de geduldige dromer

Anatoli Karpov
Ik was altijd onder de indruk van het schaakspel van Anatoli Karpov.
In de tijd van zijn matches met Kasparov was ik voor hem.
Wat een mooie naam is Anatoli Karpov.
Ik heb niet zo heel veel verstand van schaken zeg ik er meteen bij.
Ik hield erg van de schoonheid van Anatoli's langzame spel.
Kleine zetjes, nooit een groot gebaar. Geen drama.
Hij speelde als een dichter, even behoedzaam als trefzeker, even "slaperig" als meedogenloos. Zijn tegenstanders moeten het gevoel hebben gehad dat ze zich met elke zet
hoe briljant ook verder verstrikten in het glinsterende web van de raadselachtige, geduldige dromer aan de andere kant van het bord.
Je zou kunnen zeggen dat het eindspel bij hem al begon bij de openingszet.
Een computerwetenschapper heeft nu aangetoond dat computers Karpov minder goed "begrijpen" dan Kasparov of Fischer: "When it comes to slowly improving the position, no computer would be as good as Karpov."

woensdag 5 oktober 2011

Ik hou van roken

Rookpluim van een sigaret
Soms steek ik bij het schrijven aan m'n nieuwe boek een sigaret op.
Ik hou van roken.
Maar ik hou er niet van om in een rokerige kamer te werken, dus doe ik het raam open zodat de rook naar buiten stroomt en frisse avondlucht naar binnen.
Steevast gooit de bovenbuurvrouw dan met een klap het raam van haar slaapkamer dicht.
Dit begint me op de zenuwen te werken.

dinsdag 4 oktober 2011

Er moet een straatverbod komen voor wiskundigen

De Perzische wiskundige Al-Chwarizmi,uitvinder
en/of naamgever van het algoritme

Eindelijk heb ik een heldere uiteenzetting gevonden over de financiële crisis.
Het zijn de wiskundigen met hun algoritmen!
Ach!
Ik stel voor dat er een straatverbod komt voor wiskundigen: niet in de buurt van banken.

 

 

zondag 2 oktober 2011

Over helden

Vier "schijngestalten" van de maan
door Galileo Galilei

M. (10) vroeg:
"Wie zijn jouw helden?"
Ik antwoordde:
"Christoffel Columbus."
"En wie nog meer?"
"Galileo Galilei."
"En wie nog meer?"
"Gregor Mendel."
"En?"
"Charles Darwin."
"En?"
"Alan Turing."
"En?"
"Michail Gorbatsjov, hij is de held van de terugtocht. O, en professor
Nietzsche natuurlijk."
M.: "Geen vrouwen?"

zaterdag 1 oktober 2011

Geef de poes even aan

"Pak de poes er even bij, dan kunnen we wat zien."*








 




*M. (10) tegen Z. (7) in het donker.

We hebben hem de naam Paco gegeven

We hebben het poezenjong begraven onder een boom in het bos.
Hij ligt daar goed.
De ceremonie bestond uit:
Het graven van een gat.
Het ter aarde bestellen.
Het zeggen van laatste woorden.
Het dichtmaken van het gat.
Het bedekken van de grond met eikeltjes en takjes.
Het geven van een naam (we hebben hem de naam Paco gegeven).