Vanmorgen troffen wij het jong levenloos aan naast zijn moeder, met wie het gelukkig goed gaat: ze speelde alweer met een takje, genoot even van het zonnetje op het balkon en at gulzig de kabeljauw die ze gisteravond had laten staan.
Daarna ging ze rusten.
"Het leven gaat door," snorde ze ons toe met toegeknepen oogjes. Dat is waar, maar toch zijn we verdrietig.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten