Moeilijkheden met de citruspers

Vreemd geluid van een toevallig omvallende stok

Ik ben in slaap gevallen

Vanavond was de James Bond-film Quantum of Solace op tv.
De plot was onbegrijpelijk, de acties waren onbegrijpelijk en de karakters waren onbegrijpelijk.
Ik ben in slaap gevallen door de onbegrijpelijkheid.

Over hazen

"De hazen dronken inkt en ze aten rode bietjes. Kijk eens aan! Ze dronken inkt en ze aten rode bietjes!"

 

 

 

Daniil Charms

Graag zou ik af en toe onzichtbaar zijn

Sir John Pendry

Donderdag heeft het Karlsruhe Institute of Technology een zeer klein voorwerp volledig onzichtbaar gemaakt.
Het succes is te danken aan de denkbeelden van de Engelse theoretisch fysicus Sir John Pendry.
Straks zal het mogelijk zijn om bijvoorbeeld
– een paraplu
– een wandelstok
– een strijkbout
onzichtbaar te maken.
Metamaterialen leiden het licht om het voorwerp heen, waardoor je het niet kunt ziet.
Zelf zou ik ook graag af en toe onzichtbaar willen zijn.
Onzichtbaarheid is een elegant compromis tussen zijn en niet-zijn.

Over de Chinese Zee

"In zijn hart bracht hij een vis mee uit de Chinese Zee."

 Federico García Lorca

Eén Amerikaan weegt evenveel als zeven Chinezen

De tweelingtorens van Petronas in Kuala Lumpur

In 2050 zullen China, Japan en India de drie grootste economieën van de wereld zijn.
Dit schrijft Kishore Mahbubani in het boek The New Asian Hemisphere: the Irresistable Shift of Global Powers to the East.
De Amerikanen zijn te dik geworden om er iets tegen te doen (één Amerikaan weegt evenveel als zeven Chinezen).

Al wat uit de toon viel

Huishouden van Jan Steen (Soo voer gesongen,
soo na gepepen, Jan Steen ca. 1609)

Ik was bij iemand die zijn huis had laten inrichten door de ontwerper Jan des Bouvrie.
Hij is de Nederlandse ideoloog van het wit, van de openheid, de leegte, het weinige, het transparante, het "tijdloze".
Hij schafte de geborgenheid af, de beslotenheid van de ruimte, het huis als schuilplaats, als hol.
Hij schafte de rommel af, de janboel, het nutteloze, het versletene, de tijd.
Hij rekende af met Jan Steen.
Hij introduceerde een schoonmakersesthetiek.
Hij sloot het lelijke buiten, het compromis, het onbekende, het geheimzinnige, het ondoorzichtige, het vreemde, het ontroerende, het ontbrekende.
Hij introduceerde de bekrompenheid van het ensemble, waardoor al wat uit de toon viel in de kelder of bij het vuil belandde (overwinning van het oog op de tast, van de abstractie op het concrete, van het schema op het ding, van de geest op het lichaam, van het ongemak op het gemak).
Hij is de schepper van de leegte die men “het moderne interieur” noemt. De bewoner daarin als vervuilend element.
Hij haalde het privéleven uit de zachte schaduw en zette het in het onbarmhartige licht van de schijnwerpers.
Hij introduceerde de operatiekamer als woonideaal. Strak, kaal, leeg, wit, schoon, proper, helder, smetvrij, goed, zuiver, onschuldig.

Ik weet niet waarom

Arnold Schwarzenegger en Jim Carey maken me altijd aan het lachen. Ik weet niet waarom.

Varkens kunnen niet tegen eenzaamheid

Traditiegetrouw vieren wij de verjaardag van mijn moeder in het huis van mijn zus K.
Maar dit jaar heeft K. twee varkens te logeren.
Varkens kunnen niet tegen eenzaamheid en ook niet tegen de kou. Daarom logeren ze in de woonkamer.
Mijn moeder weigert haar verjaardag tussen de varkens te vieren. Daar is ze geen zevenenzeventig voor geworden, zegt ze.

Over de hoofdredacteur van de Volkskrant

Ik heb elke week bosjesberaad. Ik ga er niet over uitweiden, want het is geheim. Maar tijdens het vorige bosjesberaad is mij ter ore gekomen dat Pieter Broertjes na zijn dood gewoon hoofdredacteur van De Volkskrant blijft.

Over (zelf)censuur

Hier stond een goeie grap. Maar M. zei dat hij te grof was, dus heb ik hem verwijderd.

Dr. ing. Enrico Dini komt uit een familie van wiskundigen

Afdruk van Neil Armstrong's eerste
voetstap op de maan (in maanstof).

Dr. ing. Enrico Dini komt uit een familie van wiskundigen en ingenieurs. Hij heeft een printer ontworpen die gebouwen kan printen.
Enrico Dini’s machine gebruikt zand en een nieuw soort lijm.
Hij wil de Sagrada Familia van Antoni Gaudi voltooien met zijn printer. En op de maan wil hij gebouwen gaan printen met maanstof in plaats van zand.
Waanzin van het opbouwende soort.
Maanzin.

Over glazenwassen

De danseressen waren gespierd en mager

Ik ken iemand die verstand heeft van dansen.
Ik was eens met hem mee naar een voorstelling van een dansgezelschap.
De zaal zat helemaal vol.
De danseressen waren gespierd en mager.
Ze leken uitgehongerd.
Iedereen klapte.
De volgende dag schreef mijn kennis er een waarderend artikel over in de krant.
Gisteren danste hier in de straat een meisje voor haar plezier.
Ze was lekker mollig.
Ze had rode gymschoenen aan.
Ik moest denken aan het liedje van Peggy Lee, die ook mollig was.
Zij zong: "Is that all there is, is that all there is? If that's all there is my friends, then let's keep dancing."

Over trouwen

Hic habitat felicitas (Hier woont het geluk) /
naar een amulet uit Pompeï

De regisseur Marin Scorcese zegt: "Trouwen is belangrijk. Dan weten mensen dat je geen homo bent, dat er tenminste één iemand is die je aardig vindt, en dat je pik het doet."

 

De Amerikanen zijn dik geworden

1.
De Amerikanen zijn te dik geworden.
Ze passen niet meer in de ovens van hun crematoria.
Een enkele kavel op een begraafplaats is voor een dode Amerikaan niet meer genoeg.
Het moeten twee of drie kavels naast elkaar zijn.
De Amerikaanse mens moet opnieuw vormgegeven worden.   

2.
De Engelse kok Jamie Oliver wil dit op zich nemen.
Een kok als redder van een te dik geworden volk, dat is vormgeving op zijn best.
De slanke professor Nietzsche schreef ruim een eeuw geleden: “Het geluk van de mensheid is eerder afhankelijk van de keuze van het juiste voedsel dan van de keuze van de juiste god.”

Zij houdt ervan om te tekenen

Tekening van Aurel Schmidt

Haar werkwijze is heel precies

Aurel Schmidt Zelfportret

De Whitney Biënnale is een belangrijke kunstshow.
Toen Aurel Schmidt haar bijdrage aan de tentoonstelling opstuurde kreeg ze van de curator per email het volgende berichtje:
“The piece is shit.”
Ze schreef terug:
“Are you serious?”
De curator antwoordde:
“Just kidding. It’s great.”
Ze maakt dirty pretty things.
Haar werkwijze is heel precies.
Haar onderwerpen zijn grof en duister.
Ze schildert als Arcimboldo, maar dan met sigarettenpeuken en ingedeukte bierblikjes.
Ze zegt over haar leven: “Eerst was ik een kind dat graag tekende, toen was ik een tiener die graag tekende en nu ben ik een volwassene die graag tekent.”
Ze zegt: “Ik teken veel pikken."

Niet over schoenen en voeten

Ik wilde het over schoenen en voeten hebben.
Maar gisteravond zag ik op tv een film over de architect John Lautner, en nu wil ik het liever over hem hebben.
Ik weet niks over hem, dat zeg ik er maar meteen bij.
Wat ik van hem weet heb ik gisteren opgestoken in die film. Eerlijk gezegd heb ik alleen het staartje van die film gezien.
Er kwam een prachtig huis in beeld. Dat had John Lautner gebouwd. Het lag op een berg, aan een baai, en verder was er alleen de blauwe lucht. En dat huis lag als een wijd geopende schelp naar die baai en die lucht toe gekeerd, haast gretig.
John Lautner hield van beton en hij was denk ik megalomaan. Dat laatste is niet ongewoon voor architecten. Maar het talent kan soms de wilde paarden van de megalomanie temmen, en dat is hier gebeurd. Over schoenen en voeten een andere keer.