De lege ruimte vulde zich met de wereld

Beeldhouwwerk van Henry Moore

Itzhak Luria was de kabbalist van Tsefat. Hij leefde van 1534 tot 1572.
Hij was niet op zijn gemak bij de gedachte dat God de wereld uit het niets had geschapen¹ en hij bedacht het volgende: om plaats te maken voor de wereld, had God (Ēn Sof) een plek in zichzelf ontruimd.
Door deze "vrijwillige ballingschap uit een deel van zichzelf" was er een cirkelvormige lege ruimte ontstaan, aan alle kanten omgeven door god, die zich, om zo te zeggen, vulde met wereld.
Aan deze theorie van Itzhak Luria werd ik herinnerd toen ik vanochtend vroeg om 06.00 uur gewekt werd door het gilorgel² van de bovenburen.
Ons huis is een lege ruimte, uitgespaard in de wereld, gevuld met ons, aan alle kanten omgeven door mensen. 

¹ Dit was terecht, immers: "Ex nihilo nihil fit" ("Uit niets komt niets voort").
² Gilorgel: zie hier.

Wat een mensvriendelijke wezentjes zijn zij

Bamboe in de wind

1.
Ik wil buurloos worden.
Ik heb altijd buren gehad.
Ik heb nooit in een losstaand huis gewoond.
Een losstaand huis is duur, vooral als er veel grond omheen is.
Ik heb altijd geluiden van buren gehoord en ik vond het altijd geruststellend.
Er zijn tijden geweest dat ik erop wachtte dat mijn buren zich lieten horen.   

2.
Boven mij wonen mensen die lawaai maken bij alles wat zij doen. Leven is lawaai maken.
Hun jongste kind is een gilorgel.
Naast mij wonen mensen die niet kunnen leven zonder muziek te draaien.
Ik draaide vroeger ook vaak muziek.

3.
Er fladderen twee nachtvlindertjes door mijn kamer.
Wat een mensvriendelijke wezentjes zijn zij.
Zij maken helemaal geen lawaai.
Er hangen twee dikke spinnen in hun web voor het raam van mijn studeerkamer.
Zij vangen veel muggen (daardoor zijn zij dik). Zij doen dit in stilte.
En de oleander maakt ook geen lawaai.
Noch doet dat de mirre, die geruisloos bloeit.
Noch de bamboe, die zachtjes ritselt in de wind.

Vergeet het

De verre planeet draait op het puntje van
de opgeheven Nederlandse vinger

Wat moeten we nu met die verre ster en die verre planeet HAT-P-6b die we een naam mogen geven?
Ze staan bijna tienduizend biljoen kilometer hier vandaan.¹
Ons land staat in het buitenland bekend als het landje met de opgeheven vinger.
Dit is niet goed en dat is niet goed en zus is niet goed en zo is niet goed.
Is het misschien een idee om planeet HAT-P-6b De opgeheven vinger te noemen?
Nee, dat is een slecht idee. Vergeet het.

¹ Dat is een miljoen maal een miljoen (= 10¹²) maal 12.000 kilometer

Terwijl hij dichterbij kwam

Schoenendozen

Ik ging de straat op om boodschappen te doen voor het avondeten.
Uit de verte kwam mij een man tegemoet met een hoge stapel schoenen-dozen in z'n armen.
Wat hield hij die wiebelende stapel schoenendozen kunstig in evenwicht!
Terwijl hij dichterbij kwam zag ik dat hij op blote voeten was.

De koekenpan ziet er nog altijd als nieuw uit

Gehaktballenbehang

Vandaag had ik bij de slager een gesprek met een zeer mooie vrouw.
Ik ken haar al dertig jaar.
Wij – zij en ik – hebben gedurende die lange periode zeshonderd korte gesprekjes gevoerd.
Ik heb in zeshonderd korte gesprekjes geen enkele indruk op haar weten te maken.
Omdat we bij de slager stonden dacht ik: ik ben zeshonderd worsten, biefstukken en gehaktballen en zij is de anti-aanbak-koekenpan waarin al die worsten, biefstukken en gehaltballen gebakken zijn.
En je ziet niets aan die koekenpan.
Hij ziet er nog steeds uit als nieuw.

Over Europa

Front in de eerste wereldoorlog

Ik zag een programma over de eerste wereldoorlog.
O, de liefdes die ontstonden tussen – bijvoorbeeld – Franse vrouwen en Duitse soldaten!
Moeten we degenen die een soldaat van de vijand liefhadden niet met levensgrote standbeelden eren omdat ze de collectieve waanzin tegenspraken, tegendeden?
We gaan langs de dorpen en steden en vragen beleefd naar de lokale liefhebbenden uit de wereldoorlog. Vrouwen die hielden van een vijandelijke soldaat, en voor hun pan-Europese liefde na de oorlog werden gestraft. Die eren we met standbeelden midden op de dorpspleinen en de stadspleinen. 
Zij had hem lief. Hij had haar lief.
Le coeur contre la guerre. 
En we noemen hen: bevrijders, of bevrijden (daar moeten we nog even over nadenken).
Het Europese hart klopte al lang voor de oprichting van de Europese Unie in de borst van deze Romeo's en Julia's.
Ik zal de Europese Commissaris voor Reusachtige Problemen een brief schrijven en voorstellen om op deze manier Europa in de harten van de Europeanen te brengen. 
De geboorte van Europa uit de geest van de liefde.

Zo'n standbeeld kun je beter weghalen

James Cook (standbeeld)

1.
Australische aboriginals hebben een standbeeld van James Cook besmeurd door verfpotten over zijn standbeeldhoofd leeg te gooien.
James Cook (1728-1779) was een Engelse ontdek-kingsreiziger die de halve wereld heeft ontdekt (maar niet Australië).
Hij heeft weinig kwaad gedaan op zijn reizen. 
Toch vinden aboriginals het standbeeld een onprettig standbeeld, net zoals Amerikaanse indianen het Statue of Liberty een onprettig standbeeld vinden. Dit is begrijpelijk, maar dan hoef je het nog niet met verf te besmeuren! 

2.
Midden in Windhoek (de hoofdstad van Namibië) stond honderdéén jaar lang een monument dat herinnerde aan de Namibische oorlog.
In die oorlog werden tachtigduizend Afrikanen afgeslacht door Duitse kolonisten.
Volgens sommige historici was dit de eerste genocide van de twintigste eeuw.
Het monument werd gemaakt door een Duitse beeldhouwer.
Het werd in 1912 onthuld als eerbetoon aan de Duitse kolonisten die bij de slachting waren omgekomen.
Zo'n standbeeld kun je beter weghalen.
Dat is ook gebeurd: het werd in 2013 opgeslagen in een oud Duits fort aan de rand van Windhoek.  

3.
Ik stel voor om onze ongewenste, onbegrepen en schandalige overzeese standbeelden onder te brengen in een Europees Museum van Vergane Glorie. Het zal een mooi, groot, tikje melancholiek museum worden. En een mooie, grootscheepse, melancholieke maritieme operatie: Operatie Repatriëring van de Triomfen.
Europa neemt haar standbeelden terug. 
Ik zal zo snel mogelijk een plan indienen bij de Europese Commissaris voor Vergane Glorie en de Europese Commissaris voor Reusachtige Problemen.
Paul Cliteur en Thierry Baudet mogen solliciteren als suppoosten. Zij zullen de standbeelden tot in de puntjes verzorgen.

Ze hadden dood kunnen zijn

Het dak van het stadion van een voetbalclub stortte in door een storm.
Er waren geen slachtoffers. Op het moment van de instorting werd er geen wedstrijd gespeeld en dus was er geen publiek. Het stadion was leeg.
De voorzitter van de club zei tegen het NOS-journaal: "Ik moet er niet aan denken wat er was gebeurd als er een wedstrijd aan de gang was geweest en de tribunes vol mensen hadden gezeten." 

Dat was de opmaat tot de uitvinding van een nieuwe personage.
Het journaal zocht en vond mensen die onder het ingestorte dak gezeten zouden hebben als er een wedstrijd aan de gang was geweest.
Vandaag kwamen ze in het journaal aan het woord.
Ik weet de bewoordingen van de geschokte bijna-slachtoffers niet meer precies.
Ze hadden wel dood kunnen zijn.

Tijd voor een nieuwe organisatie (zie afbeelding).

Ik draag schuimende koppen op mijn hoofd

Lucebert Duivel en Vogel (uitsnede)

Ik kreeg van J. een bundel gedichten van Lucebert uit 1953.
De bundel heet Apocrief.
Ik ken Lucebert niet goed.
Ik ken hem vooral van zijn schilderijen die soms scheef staan, zoals bomen in de passaatwind of zoals sommige handschriften (ik bedoel het geschilderde staat vaak scheef).
Wat een mooie gedichten en zinnen staan er in Apocrief.
Het lijkt alsof Lucebert de hele moderne vaderlandse poëzie heeft uitgevonden. En toch lijkt zijn werk helemaal niet op de hele moderne vaderlandse poëzie! Ach, wat weet ik er ook van. Hier de opening van een gedicht en twee volledige gedichten uit Apocrief:  

Ballade van de goede gang 
een oud lied 

Weer vallen de zon en de seine
De nijl en de elbe voorbij
Duisternis . de duisternis
Vermaakt en vermorzelt mij 

Vermaak en vermorzel mij
Zoals mij mijn namen
Mijn maskers en graven zijn
Ik ben goed voor de grond

Ben ik goed voor de grond
Ben ik goed voor de wijn
Ben ik goed voor de wind
(...)  

Moore 

Het is de aarde die drijft en rolt door de mensen
Het is de lucht die zucht en blaast door de mensen
De mensen liggen traag als aarde
De mensen staan verheven als lucht
Uit de moederborst groeit de zoon
Uit het vadervoorhoofd bloeit de dochter
Als rivieren en oevers vochtig en droog is hun huid
Als straten en kanalen staren zij in de ruimte
Hun huis is hun adem
Hun gebaren zijn tuinen
Zij gaan schuil
En zij zijn vrij 

Het is de aarde die drijft en rolt
Het is de lucht die zucht en blaast
Door de mensen 

♦ 

Ik draai een kleine revolutie af
Ik draai een kleine mooie revolutie af
Ik ben niet langer van land
Ik ben weer water
Ik draag schuimende koppen op mijn hoofd
Ik draag schietende schimmen in mijn hoofd
Op mijn rug rust een zeemeermin 
Op mijn rug rust de wind
De wind en de zeemeermin zingen
De schuimende koppen ruisen
De schietende schimmen vallen
Ik draai een kleine mooie ritselende revolutie af
En ik val en ik ruis en ik zing

Alle ellende van de mensen heeft maar één oorzaak

Logo van Pdw's Le Club Annulation

Op 14 februari en 23 februari besteedde ik aandacht aan de roerige geschiedenis van de parkeermeter.
Ik kondigde de komst aan van de omgekeerde parkeermeter.
De parkeermeter is een uitvinding uit de jaren '30 van Carl Magee, moordenaar en hoofdredacteur van de Oklahoma City News, en Roger Babson, tegenstander van de zwaartekracht. 
Het is een apparaat dat de automobilist laat betalen voor stilstand.
Hoe langer de auto stilstaat, hoe meer geld hij moet betalen.
Mijn apparaat, de omgekeerde parkeermeter, belóónt de automobilist juist voor stilstand.
Hoe langer de auto stilstaat, hoe meer geld hij krijgt.
Dit is in de geest van de tijd en in de geest van de wiskundige en filosoof Blaise Pascal, die schreef: "J'ai découvert que tout le malheur des hommes vient d'une seul chose, qui est de ne savoir pas demeurer en repos dans une chambre"¹
De omgekeerde parkeermeter gaat ervan uit dat belonen beter werkt dan straffen. Psychologisch onderzoek heeft aangetoond dat dit zo is, en je kunt het ook wel op je vingers natellen. Dus geen kilometerstraf (kilometerheffing) maar stilstandbeloning. 
Mijn machine, uitgevonden op de rand van een nieuw paradigma, zal binnenkort op de Dolce Far Niente Academie feestelijk worden onthuld door een beroemde Praat-O-Maat (een talking head van televisie).
Bestel nu alvast je kaartje via PdW's Le Club Annulation!

¹ "Ik heb ontdekt dat alle ellende van de mensen maar één oorzaak heeft, namelijk dat zij niet in staat zijn rustig in een kamer te blijven."

Nóg een visje uit Split

Nog een visje uit Split

Een visje uit Split

Hij liep over van liefde voor de mensen

Eerder schreef ik over de dirigent Leonard Bern-stein, die zijn tong ongevraagd in iedere mond stopte.¹
In de monden van mannen. In de monden van vrou-wen. In de monden van kinderen.
Ik zou er nog op terug komen.
Vandaag heeft Jeffrey Epstein zelfmoord gepleegd in de gevangenis. Hij misbruikte jonge meisjes. Als dank voor het misbruik gaf hij ze een paar honderd dollar.
Ik moest hierdoor weer denken aan de tong van de dirigent.
Bernsteins dochter proefde ook vaak haar vaders oude kettingrokerstong in haar mond. Ze zei dat ze het erg onaangenaam vond. Maar ze zei ook: "Mijn vader liep nou eenmaal over van liefde. Liefde voor de mensen."²
Ik vroeg me af of het liefde voor de mensen was. Misschien bedoelde ze liefde voor de mensen op de manier van Jeffrey Epstein?
Hoe gaat het eigenlijk, vroeg ik me rijmenderwijs af, met Harvey Weinstein en diens liefde voor de mensen?  

¹ Dit schrijft zijn biograaf.
² Volgens Arnon Grunberg  van de NRC was het, zoals ik al vermeldde in Tong (1), geen liefde  voor de mensen maar liefde voor de Amerikaanse ochtend. Hij schreef: "Bernstein werd niet moe te verklaren dat het altijd ochtend was in Amerika. Zijn behoefte om zijn ton overal in te stoppen moet gezien worden als een poging om de ochtend eindeloos te rekken."

Wat zit je haar netjes

Een man die ik al dertig jaar ken, had ik al tien jaar niet meer gezien.
Ook mensen die je graag mag kun je uit het oog verliezen. 
Hij is een geleerde.
Hij is vaak aan het protesteren (niet met spandoeken).
Waartegen protesteert hij?
Tegen het georganiseerde onvermogen.
Hij is zo vurig dat het wel lijkt alsof hij het eeuwige leven heeft.
Afgelopen donderdagavond zag ik hem weer.
Hij zat op een stoel, in een hoek van het feest. Hij werd in beslag genomen door zijn mobiele telefoon.
Hij keek niet op of om. Maar hij had wel in de gaten dat ik binnen kwam.
"Wat zit je haar netjes," zei hij.

The kind of wind that makes you feel alive

De wind in de wingerd op ons terras

Veel mannen gaven te kennen dat ze graag met haar uit wilden

Ze had van jongs af aan een alter ego¹ op internet. Haar alter ego was in vrijwel alle opzichten tegengesteld aan haar natuurlijke zelf, zoals meestal het geval is met alter ego’s. Haar alter ego had bijvoorbeeld blond in plaats van zwart haar, een rond in plaats van een spits gezicht, een bescheiden neus in plaats van een grote neus. Haar alter ego was avontuurlijk in plaats van een huismus, een femme fatale in plaats van een muurbloempje. Ze kreeg veel likes en veel mannen gaven te kennen dat ze graag eens met haar uit wilden (om het netjes uit te drukken). Ze werd zo opgewekt van al die opgestoken duimpjes!
Op een ochtend stond ze voor de spiegel en ze zei tegen zichzelf: “Afgelopen nu!”
Nog dezelfde dag belde ze een kliniek voor plastische chirurgie.
Na een groot aantal operaties, die plaatsvonden gedurende een periode van enkele jaren, was de verandering eindelijk voltooid. Nu zag ze in de spiegel geen vreemde meer, maar haar vertrouwde alter ego. Voor het eerst in haar leven had ze het gevoel dat alles klopte.

¹ Tegenwoordig meestal “avatar” of “catfish” genoemd

De grote dieren zijn begonnen aan hun ontwording

Engelse onderzoekers hebben aanwijzingen gevonden dat sommige diersoorten begonnen zijn aan een omgekeerde evolutie.
Het zou gaan om grote, sterke dieren met een trofeïsche uitstraling waar mensen graag op jagen.
Dieren met grote slagtanden, een mooi gewei, een luisterrijke vacht, een immense kracht.
Die dieren zijn erachter gekomen dat hun machtige voorkomen geen voordeel meer is in de strijd om het bestaan sinds de moderne mens op het toneel is verschenen.
Die dieren hebben besloten tot een evolutionaire terugtocht, een geleidelijke ontwording.

Hij had vreselijke dorst

Uitbarsting van de finale schande / Salvador Dalí

1.
Hij had het uitje zo fijn gesneden dat het wel sneeuw leek. 

2.
Onderweg van Barcelona naar Amsterdam via de Autoroute du Soleil kwamen we vast te zitten in een steegje midden in Lyon. 

3.
Eeuwige Bouillon organiseert binnenkort in samenwerking met The Refrigerator Gazette en de Binst & Onderwijl Group de Avond van de Vergevingsgezinde Lever. Komt allen! 

4.
Ik was net zo graag iets levends geweest met minder onderdelen – een vlam of zo. 

5.
In vond deze aantekening terug van 14 juli 2017: "Uit de brandende Londense Grenfell Tower kwam een moslim gerend, helemaal zwart van de rook en uitgedroogd door de hitte. Hij had vreselijke dorst. Brandweer-lieden gaven hem een glas water, maar die nam hij niet aan, tot hun ontzetting. Het was ramadan, zei hij."
De Grenfell Tower vloog in brand om 01:00 uur 's nachts. Om die tijd is het vasten voorbij.
De ramadan begint 's ochtends wanneer je in de eerste lichtstralen van de zon een witte draad van een zwarte draad kan onderscheiden.
De ramadan eindigt 's avonds wanneer dat niet meer kan.
Rond 01:00 uur 's nachts te Londen kan een moslim dus gewoon water drinken als hij dorst heeft (ik lees bij de zeer geleerde Karen Armstrong dat de ramadan ouder is dan de islam). 

6.
Medewerking betekent in veel gevallen, misschien wel in de meeste gevallen, misschien wel in alle gevallen: tegenwerking. 

7.
Ik ben oppervlaktekundige. 

8.
Vroeger namen ouders pas afscheid van hun kind als het een jaar of zes was; dan ging het naar het internaat. Nu nemen ouders al afscheid van hun kind als het een jaar of drie is. Het gaat dan op internet. 

9.
Weinigen weten zo goed de weg op de grens van lichaam en geest als Mats Wilander de tennisser. 

10.
Op de Romeinse feestdag ter ere van de god Saturnus was het streng verboden om een oorlog te beginnen. 

11.
Er is geen verschil tussen ontsnappingsfilms zoals Alcatraz en The Shawshank Redemption en inbraakfilms zoals Ocean's Eleven en The Bank Job. Een ontsnapping (uit de gevangenis) is tenslotte ook een inbraak (in de vrijheid).

12.
Lang leve het concrete, het materiële, het definitieve, puntige, rotsige, stenige, planetaire, ruwe, stekelige, reële! Ja, en lang leve het onontkoombare en het onherroepelijke! Ach, en ook lang leve het krioelende!

Als men ons zou kunnen opensnijden

"'Als men ons zou kunnen opensnijden zou ons hele leven er misschien uitzien als een ring, niet meer dan iets rondom niets.'
Clarisse had haar trouwring afgedaan en keek nu door het gat naar een verlicht wand.
'Ik bedoel, in het midden hiervan zit niets, en toch ziet hij er precies zo uit alsof dat midden het enige is waar het op aankomt.'"

¹ Uit: Robert Musil, De man zonder eigenschappen, deel II (1933), hoofdstuk 84: Bewering dat ook het gewone leven van utopische aard is (vertaling Ingeborg Lesener).

Over wind en tijd

Het digitale is niet kapot te krijgen

Ik moest heel vroeg opstaan.
Ik mocht me niet verslapen.
Voor de zekerheid kocht ik een digitale wekker in een Chinese winkel.
Ik stelde de wekker in op 06.35 uur.
Ik zette hem op een stoel in de gang, zodat ik hem niet kon uitzetten vanuit het bed.

Toen het alarm op het ingestelde tijdstip afging, sprong ik zoals ik me had voorgenomen met een nietsontziende sprong uit bed.
Ik bracht de wekker tot zwijgen door op Alarm off te drukken.
Ik dacht er verder niet meer aan.
Maar de volgende ochtend wekte de wekker me opnieuw om 06.35 uur!
Ik smeet hem direct het raam uit, zoals ik eerder met mijn Blackberry gedaan had.
De daaropvolgende ochtend werd ik opnieuw gewekt door die wekker!
Of was het m’n verbeelding?
Nee, ik hoorde hem en het was 06.35 uur. Het geluid kwam van buiten, van de straat, uit de goot waarin de wekker na de val terecht was gekomen.
Ik kleedde me vlug aan.
Ik ging de straat op.
Ik gooide wat er over was van de wekker (een trosje lampjes, knopjes, draadjes en weerstandjes) in de ondergrondse vuilnisbak.
En pas toen die een paar dagen later geleegd was, toen hoorde ik de wekker niet meer.
Zo is de aard van al het digitale. Het is niet kapot te krijgen. Het weet van geen ophouden.