 |
| Uitzicht vanuit Malaparte's villa aan zee |
Aan het einde van de oorlog (aan het einde van zijn boek Kaputt), komt de schrijver Curzio Malaparte terug in de verwoeste stad Napels.
Via een brede, rechte, ellenlange straat loopt hij naar de haven.
"Voor mij lag nu de zee, de zoele, zachte Napolitaanse zee, de vrije, blauwe zee van Napels, helemaal gekruifd met golfjes die elkaar met lieflijk gedruis achtervolgden onder de streling van de wind (...) en ik huilde toen ik hem van verre zag."
2.
Ik ook de zee zien.
3.
En daarom ga ik vandaag beginnen aan mijn boek Het syndroom van Clérambault (©), waarna ik me ten langen leste aan de kust van de Middellandse Zee zal vestigen in de buurt van Napels.
En elke dag zwemmen in die zee (van wie ik een zoon ben).
4.
Het boek zal de vorm hebben van een plan om een boek te schrijven, want het is mij volledig onmogelijk geworden – es ist mir völlig die Fähigkeit abhanden gekommen – om plannen uit te voeren.
Ja, het boek zal de vorm hebben van een plan.
Mijn hele leven is een plan om te leven.
5.
"Le vent se lève! Il faut tenter de vivre!"¹
6.
En ik zal bescheiden en realistisch zijn.
¹ "The wind is rising! We must try to live!" – Paul Valéry
Geen opmerkingen:
Een reactie posten