 |
| M. met zuidelijke hoed |
Het zand was zo wit en zacht, het leek wel vogelkooizand (vroeger had ik een vogel).
De zee probeerde op het strand te komen, maar dat lukte steeds niet.
M. was ervan overtuigd dat de acteur Leonardo di Caprio naast ons lag te zonnen en ze ging een beetje met hem flirten (de strandmens is vredelievend).
We lagen in de schaduw onder twee parasols.
Onze huiden verbrandden niettemin.
‘s Avonds barstte een hevig onweer los.
Onze tent was een dun trommelvlies tussen ons en de donderende wereld.¹
¹ M. houdt meer van hotels dan van tenten, maar ik hou meer van tenten dan van hotels. Dus soms kamperen we in een tent en soms logeren we in een hotel. De afwisseling van aarde en luxe is verhelderend.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten