Voetbal is niks voor meisjes

Mesut Özil

M. (11) is een middenvelder.
Ze heeft training op maandag en woensdag.
Ze draagt rood-witte voetbalkousen tot over haar knieën.
Ze slaat nooit een training over.
Ze kijkt alle wedstrijden van de voetbalclub Barcelona. 
Haar favoriete voetballer is Mesut Özil.
Zijn bijnaam is El Buho (De Uil).
De uil zit bij Real Madrid op de bank.
Mijn moeder (78) is het er niet mee eens dat M. op voetbal zit: "Voetbal is niks voor meisjes," zegt ze.

De ogen krijgen de borst

Televisie uit de tweede helft van de vorige eeuw

Tv kijken is een in de wieg liggen (vooral als je er daadwerkelijk bij ligt).
Is een televisiehoofd niet net het hoofd van je moeder boven de wieg? Dezelfde nabijheid, exclusiviteit en vernauwing?
Iemand die tv kijkt is als een zuigeling.
Hij kan niks.
Hij kan niet ingrijpen.  
Hij kan alleen maar kijken.
De ogen krijgen de borst.

Mijn brein staat nooit stil

Cabaretier

Gisteren lag ik op de bank.
Ik lag tv te kijken.
Er was een cabaretier te zien.
Het vreemde was dat ik om hem moest lachen.
In een interview met een cabaretier staat vaak dat het brein van de cabaretier nooit stilstaat en dat de cabaretier chronisch slaap tekort komt.
Zaterdag zei een cabaretier in de krant: 
"Af en toe probeer ik mijn koortsige brein stil te leggen, maar daar ben ik te moe voor." 
En een andere cabaretier zei in de krant: 
"Mijn brein staat nooit stil."
En de komende week zal een cabaretier weer zoiets zeggen (in een interview).

Ik was ook blij om jou te zien

1.
"Toen ik geboren werd was jij zesenveertig," zei Z. (8) laatst tegen me. 
"Dat klopt," zei ik, "en ik was heel blij om je te zien."
Het was even stil.
"Ik was ook blij om jou te zien," zei ze.

2.
Het is bekend dat de perceptie van tijd (het gevoel van tijd) verandert naarmate een mens ouder wordt.
Voor een meisje van acht duurt een jaar veel langer dan voor een man van vierenvijftig. Maar hoeveel langer precies? Hierover bestond tot nu toe geen duidelijkheid.
Hier is mijn nieuwe maateenheid voor het gevoel van tijd (GT). Het begin, misschien, van een nieuwe psychologie die is verankerd in onze perceptie van tijd.
Zo eenvoudig bereken je de GT: deel een bepaalde tijdseenheid, bijvoorbeeld een jaar, door het aantal jaren dat iemand leeft, en je krijgt het GT-getal.
Om een voorbeeld te geven: voor Z. (8) duurt 1 jaar 1 : 8 = 0,125 GT. Voor M. (11) duurt 1 jaar 1 : 11 = 0,090 GT. Voor mij, hun vader van 54, duurt 1 jaar slechts 1 : 54 = 0,018 GT.

3.
Met andere woorden: op dit moment raken Z., M. en ik gevoelsmatig met een snelheid van respectievelijk 0,107 GT  en 0,072 GT van elkaar verwijderd. De verwijderingssnelheid wordt minder naarmate we ouder worden.
Voor het gemak zijn alle getallen afgerond op drie decimalen na de komma.

Uit de serie Bijdrage aan een psychologie op basis van onze perceptie van tijd
Uit de serie De tijd

Ze wordt er wakker van

Mijn bovenbuurvrouw, de filmster, sprak me aan op onze binnenplaats:
"Besef je wel dat ik altijd wakker word van jou?"
"O?" zei ik.
"Ja, want je neuriet en je praat met de poes."
"Dat wist ik niet zeg," zei ik.
"Ja, en ik word er wakker van, want je doet het buiten, hier op de binnenplaats."
Ik beloofde om er op te letten en fietste weg om sigaretten te kopen. Daar heeft ze trouwens ook al meerdere keren een opmerking over gemaakt.
Toen ik vijftien minuten later weer terug aan kwam fietsen was ik het hele gesprekje vergeten, maar het werd me in herinnering gebracht doordat ik het liedje Telkens weer van Willeke Alberti neuriede en de poes begroette die beneden bij de deur stond te wachten: "Hé poes, ik ben er weer hoor."
Dat mag dus nu niet meer. Ze wordt er wakker van.
Maar Telkens weer? Wonderlijk. Eens op letten.

We found somebody you may know

"Twiet! Je bent eenzaam!"

Als je niet eenzaam bent, dan word je het wel door de sociale media.
Ik ontving een berichtje van Twitter. Het luidde als volgt: "Peter Bekkers, we found somebody you may know."
Het gaat om een zekere J. B. te R.

Over Marilyn Monroe, Uma Thurman en Hedy d'Ancona

Hedy uit Ancona en ik

Op de begane grond van mijn huis woont een vrouw en die heeft een affiche van Marilyn Monroe achter het raam van haar deur geplakt.
Boven mij woont een vrouw (een filmregisseur) en die heeft een affiche van Uma Thurman achter het raam van haar deur geplakt.
En wij hebben een affiche van Hedy d'Ancona achter het raam van onze deur geplakt!

Ach, wat ben ik

Velimir Chlebnikov

"Ach, wat ben ik diep gezonken."

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 Velimir Chlebnikov

Hij lag daar maar

De hele eerste helft van de wedstrijd Celtic vs Barcelona zwierf er een groene plastic zak over het veld. Niemand haalde hem weg. Nu lag hij eens op het middenveld, dan weer in het strafschopgebied.
Aan het begin van de tweede helft lag hij in de middencirkel. Een windvlaag tilde hem op en vervoerde hem door de lucht naar de zijkant van het veld. Later kwam hij terecht achter de cornervlag, waar hij bleef liggen.
Al snel verscheen er een nieuwe plastic zak in het veld, een witte, ongeveer van dezelfde maat als de groene. Hij lag op rechts, waar Lionel Messi speelde. De plastic zak deed me denken aan de plastic zak in de film American Beauty. De passieve variant dan, want hij bewoog niet.
Ook deze witte plastic zak op rechts werd door niemand weggehaald. Hij lag daar maar.

Het is een gat in de markt

Rol wc-papier ingepakt in papier

Ik stelde aan mijn uitgever het volgende voor.
Ik stelde voor om mijn laatste roman op wc-papier te drukken.
Maar het gebeurde niet.
Maar het is een goed idee.
Maar het gebeurde niet.
Maar het is een gat in de markt.
Waar anders dan op de wc heeft iemand tijd voor een boek?

Bij de dood van een graffitischrijver

Rest in Peaces onder de Amsterdamsebrug (een piece is
in graffititaal een werk met een outline en een fill-in)

Een sixpack Bavaria en een sixpack Dommelsch

Het riviertje de Dommel

Er stond een man achter mij bij de kassa van de supermarkt.
Hij had een sixpack Bavaria gekocht.
En ik had een sixpack Dommelsch gekocht. 
Meer hadden we niet.
Toen we weer buiten waren zei die man tegen mij: "Bavaria is lekkerder."

Over romans lezen

Juf Louis-Ferdinand Céline (1894-1961)

Het lukt me niet meer om romans te lezen.
Na een aantal bladzijden is het me te moede alsof ik een kind ben en bij iemand op schoot zit (iemand die me voorleest).
Een kindermeisje of een moeder.
Een juf.
Zelfs bij Louis-Ferdinand Céline is het me zo te moede.

Hij is intelligenter dan ik

Mark Rutte

Hé Peter,

Even kort, ben nogal druk zoals je zult begrijpen.
Goed idee! Maar vergis je niet, Diederik is een sluwe gast. Hij kan verdomd goed onder-handelen, wat me eerlijk gezegd nogal verraste. Ik bedoel, sinds wanneer kunnen idealisten onderhandelen? Vergaderen, ja. Maar onderhandelen is toch heel wat anders. Anders dan Wouter (en Job) heeft Diederik een pokerface, dat is lastig. En hij is – ik geef het niet graag toe – intelligenter dan ik. Technische natuurkunde, knap hoor! Maar ik ben sociaal beter, jovialer. Dat is de VVD-er in mij. Jovialiteit, gevoel voor humor, een zekere ondeugd – kom er maar eens om in linkse kringen. De Telegraaf vanmorgen gelezen trouwens? Marx Rutte, haha. Een beetje gelijk hebben ze wel: het geeft een lekker gevoel, regeren. En die partijprogramma's, ach! Misschien stap ik nog wel eens over naar de PvdA. Churchill is ook twee keer overgestapt.
Dat van die koelkast begrijp ik niet helemaal. Een koelkast als regeringsleider? Kun je nader specificeren? 

gr. Mark 

PS: Ik ga nadenken over een andere kleermaker. Te smal in de schouders zeg je. Zal er eens op letten als ik voor de spiegel sta.