zondag 31 januari 2010
Automobilisten die zich aan de regels houden
zaterdag 30 januari 2010
Over cryptomnesie
Robert Morris |
Ik wilde een houten kist gaan timmeren die het geluid maakte van zijn eigen constructie*.
Maar nu lees ik in de krant dat de Amerikaan Robert Morris al in 1961 zo'n kist maakte.
En opeens herinnerde ik me de kist van Morris weer.
* Geluiden zoals getimmer, geboor, gevloek.
Het wc-papier zal niet verdwijnen
Jonge gans |
Dat kan zijn, maar het wc-papier zal niet verdwijnen.
Tenslotte kun je je gat niet afvegen met een iPad.
Volgens Gargantua kun je je gat het beste afvegen met een donzige jonge gans.
Gargantua is een dik personage uit het boek Gargantua en Pantagruel van de Franse schrijver François Rabelais, die geboren werd in 1483 of 1494 in een dorpje in Midden-Frankrijk in de buurt van Chinon.
Hoe het almachtige incident onschadelijk te maken
Albert Einstein (1879-1955) was ook dom |
Hij heet Matthijs van Boxsel.
Ik ken hem.
Ik drink gewoonlijk geen alcohol op maandag (en ook niet op dinsdag, woensdag en donderdag).
Maar deze keer dronk ik wel alcohol want ik hield het inleidende praatje en dat gaat beter als ik aangeschoten ben.
Maar op maandag alcohol drinken, dat verstoort de rigide weekindeling op gewelddadige wijze.
De grootste bedreiging voor elk systeem is het incident.
Het incident is per definitie overtuigender, waarachtiger dan het systeem.
Hoe het almachtige incident onschadelijk te maken? Door het op te nemen in het systeem!
vrijdag 29 januari 2010
Mijn slijter, hij zegt: mooi weertje
Mijn slijter, hij zegt: mooi weertje. Ik zie hem nergens. De stem komt achter een stapel dozen vandaan die tot aan het plafond reikt.
De hele dag is hij bezig met het verplaatsen van dozen en flessen in zijn kleine winkel op de hoek, terwijl hij tussendoor de klanten helpt. Zijn vrouw bekijkt het gedoe vanaf haar vaste plek buiten de winkel. Binnen is nota bene geen plaats voor haar. Af en toe moet zij zomaar lachen, alsof er ik weet niet wat voor grappigs is gebeurd.
Achter de toonbank, die ooit een nette en ordelijke toonbank geweest moet zijn, staan allemaal torens van flessen (in plaats van een nuttige winkelbediende).
Laten we zo'n toren eens wat nauwkeuriger bekijken. Hij begint op de grond met tien flessen. Daarop ligt dan een glazen plaatje, dan komt de volgende etage, bestaande uit minder flessen, en zo gaat het helemaal door tot aan het plafond. In de kurk van de bovenste fles is een groen of oranje papieren vlaggetje geprikt met de prijs erop geschreven in een duidelijk handschrift.
Ernaast staat nog zo'n toren en daarnaast een vervaarlijk overhellende stapel dozen. Het is werkelijk een wankel alcoholisch Manhattan.
Als de slijter een fles moet pakken die achter de toonbank staat, omdat een klant uitgerekend die fles wil kopen in plaats van een voor de hand liggender fles, dan moet hij eerst een speciale keukentrap van achteren halen om over de stapels en de torens heen te klimmen, een kunst waarin hij in de loop der jaren zeer bedreven is geraakt, hoewel hij bepaald geen slangemens is, eerder een behendige dikzak.
Wat zucht en steunt hij tijdens de klimpartij!
Erger is het, wanneer een klant zelf een hand uitsteekt naar een fles. Dan roept de slijter vanwaar hij zich ook maar mag bevinden in de winkel: ho!, meneer, laat mij dat maar even doen. En de hand van de klant schrikt terug. Het scheelde maar een haartje of de hele winkel, met alle handel erin, was te gronde gegaan!*
* Gisteren liep ik
door een straat waar ik lang geleden woonde. Ik zag dat de
slijterij op de hoek niet meer bestaat. Op papier bestaat hij gelukkig
nog wel. Dit schreef ik over die slijterij in 1996.
zondag 24 januari 2010
Over het kloppen van het hart (over het koninklijke hart)
Salvador Dalí met het koninklijke hartje |
Christian Boltanski bedacht dat het mooi zou zijn om opnames te hebben van de hartslagen van degenen van wie hij houdt, zodat hij ernaar kan luisteren als ze dood zijn.
Sindsdien werkt hij aan een bibliotheek van hartslagen, Les archives du coeur.
Hierdoor moest ik denken aan het kunstwerk El cor reial. Het is een kloppend hart van edelstenen. Het is gemaakt door Salvador Dalí.
Ik wil El cor reial graag kopen, maar ik ben niet rijk genoeg (ik wil graag rijk worden).
vrijdag 22 januari 2010
Als hij verliefd is
Terwijl we samen naar huis liepen
Ze ontdekt het toen ik even stilstond terwijl zij verder liep.
De maan ging met haar mee en wachtte niet op mij.
woensdag 20 januari 2010
Deze vind ik heel mooi (in de muziekwinkel)
"Wat heb je allemaal gekocht?" vroeg haar vriendin (ik denk dat het haar vriendin was).
De blonde vrouw liet alle cd's zien die ze gekocht had.
"O, deze vind ik heel mooi!" zei de vriendin.
"Ja hè," zei de blonde vrouw, "die is met violen."
Ik heb tot laat getennist
Ik heb tot laat getennist.
Het lukt me niet om de slaap te vatten.
Dit komt door de rivieren van epinefrine die door mijn lichaam stromen.
Epinefrine is het moderne woord voor adrenaline.
Surinamers noemen het happy stof.
dinsdag 19 januari 2010
Over badminton
maandag 18 januari 2010
Als er iets kleins misgaat
Ik zie er gewoon tegen op
Als ik ergens heen ga
Mijn secretaresse, mevrouw Duifjes, vindt het allemaal maar bedenkelijk.
zondag 17 januari 2010
Couperus noemde dit: langs lijnen der geleidelijkheid
zaterdag 16 januari 2010
Over de groei van wenkbrauwen
(Courtesy PdW)
vrijdag 15 januari 2010
Wat ik moet kiezen
Ik was in een restaurant. Er waren tientallen soorten thee om uit te kiezen. Aanvankelijk koos ik Hotel d' amour, maar die rook zo naar eau de cologne dat ik hem gauw weer terug stopte in de doos. Toen nam ik maar Cape Farewell.
Ik ben zelf m'n grootste tegenstander
Dan tenniste ik alleen.
Ik sloeg de bal hoog de lucht in (naar de overkant), sprong dan snel over het net, sloeg de bal hoog terug, sprong weer terug over het net etcetera.
Sindsdien ben ik zelf m'n grootste tegenstander.
donderdag 14 januari 2010
De macht verkwikt hem
Hoe er een dode ezel door de lucht vloog
Uit: Ik haal je op ik neem je mee van Niccolo Ammaniti.
Misschien was ze geestesziek?
Er stond een lange rij auto's te wachten, tot aan de hoek van de Cruquiusweg en de Panamalaan. Misschien had de zwaan een poot gebroken of was ze geestesziek? Een vrouw zei: "Nee hoor, ze zit gewoon lekker in de zon."